در جنگ حنين مسلمانان به كثرت نيروى خود مغرور شده و احساس ‍ شكست نمى كردند. كثرت نيرو باعث شده بود كه رابطه معنوى آنان با خدا سست شود و از خداوند طلب نصرت و پيروزى نكنند و به بازوى خود اتكا داشته باشند.
در نتيجه درگيرى بين سپاه اسلام وهوازن آغاز شد. سپاه هوازن در مناطق استراتژيك موضع گرفتند وبر سپاه اسلام حمله ور شدند سپاه اسلام شكست خورده و صحنه هاى نبرد را ترك و به كوهها و دره ها فرار كردند. رسول خدا صلى الله عليه و آله آنان را به جبهه فرا خوانده و فرمود: الى اين تفرون ؟ به كجا فرار مى كنيد؟ من محمد بن عبدالله رسول خدا صلى الله عليه و آله هستم ولى كسى به فرمان حضرت گوش نمى داد و به سوى كوهها و دره ها مى گريختند.
فقط تعداد كمى از مهاجرين و انصار و اهل بيت حضرت چون على بن ابى طالب ، عباس بن عبدالمطلب و فضل بن عباس در اطراف حضرت باقى ماندند، و در برابر دشمن مقاومت مى كردند، عباس بن عبدالمطلب از سمت راست و ابوسفيان بن حارث از سمت چپ و حضرت على از مقابل به دفاع از حضرت پرداخته و دشمن را از اطراف رسول خدا صلى الله عليه و آله دور مى ساختند (271).
قرآن كريم در اين باره مى فرمايد: و لقد نصركم الله فى مواطن كثيرة و يوم حنين اذ اعجبتكم كثرتكم فلم تغن عنكم شيئا وضاقت عليكم الارض ‍ بما رحبت ثم وليتم مدبرين # ثم انزل الله سكينة على رسوله و على المؤ منين و انزل جنودا لم تروها (272)

- پینوشتها -
 
271- تاريخ طبرى ، ج 2، ص 167، تفسير قمى ج 1، ص 287: و بقى اميرالمؤ منين و نفر قليل و مرالمنهزمون .
272- توبه : 25 و 26 ترجمه : و خداوند در غزوه هاى فراوانى (هشتاد غزوه ) و از جمله غزوه حنين يارى كرد، انگار كه ازدياد شما موجب عجب و مباهات شما گرديد ولى كثرت نيرو شما را از ما بى نياز كرد و در هنگام هجوم دشمن زمين با اين پهناورى بر شما تنگ آمد سپس از برابر دشمن به عقب فرار كرديد سپس خداوند اطمينان و آرامش را بر رسول و مؤ منانش ‍ فرود آورد و لشكريانى از ملائك را براى نصرت و يارى سپاهيان اسلام نازل كرد كه آنان را به چشم نمى ديديد.

نوشتن دیدگاه