2 «يَوْمَ تَرَوْنَها تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمّا أَرْضَعَتْ وَ تَضَعُ كُلُّ ذاتِ حَمْلٍ حَمْلَها وَ تَرَى النّاسَ سُكارى وَ ما هُمْ بِسُكارى وَ لكِنَّ عَذابَ اللهِ شَدِيدٌ»

ترجمه  :
2. روزى كه خواهيد ديد هر زن شيرده ، بچه شيرخوار خود را رها مى‌كند و هر زن حامل بچه خود را سقط مى‌كند. و مى‌بينى مردم را به حال مستى ، پريشان حال . ولى نيستند آن‌ها مست و لكن عذاب الهى شديد است.
 
تفسير :
[در بيان زلزله دوم وصحراى قيامت واحوال محشر]
و اما زلزله ثانيه كه تمام از قبر خارج مى‌شوند و در صحراى قيامت وارد مى‌شوند، قسمت دوّم اين آيه بيان مى‌فرمايد: (وَ تَرَى النّاسَ سُكارى وَ ما هُمْ بِسُكارى وَ لكِنَّ عَذابَ اللهِ شَدِيدٌ) و به اين دو اشاره دارد آيه شريفه كه [صفحه قبل به آن] اشاره شد: (يَوْمَ تَرْجُفُ الرّاجِفَةُ * تَتْبَعُهَا الرّادِفَةُ) و آيه شريفه (وَ نُفِخَ فِى الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِى السَّمواتِ وَ مَنْ فِى الاَْرْضِ إِلّا مَنْ شاءَ اللهُ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْرى فَإِذا هُمْ قِيامٌ يَنْظُرُونَ) (1) .
   
[در معناى سُكر واحوال اهل قبور]
(وَ تَرَى النّاسَ سُكارى) خطاب به پيغمبر است كه به نظر تو مى‌آيد اين‌هايى كه از قبور خارج مى‌شوند، مثل آدمى كه مستِ شراب شده ، عقل و شعور و ادراكش را از دست داده و گيج و بيج شده از شدت احوال قيامت. و كلمه (النّاس) ولو جمع محلّا به «لام » است و افاده عموم دارد، لكن مراد اهل عذاب هستند به قرينه جمله بعد.
و اما اهل سعادت از قبر كه خارج مى‌شوند، با كمال اطمينان و بشارت‌ها وارد مى‌شوند و حمد الهى به جا مى‌آورند كه مى‌فرمايد: (وَ سِيقَ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَراً حَتّى إِذا جاءُوها وَ فُتِحَتْ أَبْوابُها وَ قالَ لَهُمْ خَزَنَتُها سَلامٌ عَلَيْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوها خالِدِينَ * وَ قالُوا الْحَمْدُ للهِ الَّذِى صَدَقَنا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا الاَْرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعامِلِينَ) (2) .

[احوال وشدت حشر گنه كاران]
(وَ ما هُمْ بِسُكارى)، مست نيستند و شراب و مُسكر نخورده‌اند (وَ لكِنَّ عَذابَ اللهِ شَدِيدٌ) زمين مثل كوره حدّادى، شمس يكنى بالاى سر آن‌ها، آتش اطراف آن‌ها را احاطه كرده، ملائكه عذاب دور آن‌ها حلقه زده‌اند، سرائر [= بواطن] آن‌ها ظاهر [و] شده با صورت سياه وارد شده‌اند و غير اين‌ها از احوال روز محشر.

__________________________________________________________________________

   1.  و در صور دميده مى‌شود؛ پس، از شدت آن صيحه يك مرتبه تمام اهل آسمان‌ها و اهلزمين مى‌ميرند مگر كسانى كه خدا بخواهد باقى بمانند، سپس دوباره در صور دميدهمى‌شود و ناگهان آنان مى‌ايستند و نگاه مى‌كنند. سوره زمر : آيه 68.
  2.  و ملائكه رحمت كسانى را كه پرهيزگار بودند، دسته دسته به سوى بهشت مى‌برند.هنگامى كه نزديك درهاى بهشت رسيدند، درها به روى آن‌ها باز مى‌شود و مأمورانبهشت بر آن‌ها سلام مى‌كنند و مى‌گويند: خوش آمديد، داخل بهشت شويد و جاودانه درآن بمانيد. و اهل بهشت مى‌گويند: ستايش مخصوص خداوندى است كه آنچه به ما وعدهداده بود وفا فرمود و سرزمين بهشت را به ما ميراث داد. از هر جاى آن باغ كه بخواهيمجاى مى‌گزينيم. چه نيك است پاداش عمل كنندگان. سوره زمر : آيات 73 ـ 74.

نوشتن دیدگاه