پرسش. آيا ایمان حضرت علی عليه السلام در سن ده سالگی ارزشی دارد؟
در این باره باید دانست بهره مندی از مقامات معنوی اختصاص به سن و سال خاصی ندارد چنانکه بر اساس آیات قرآن مجید؛ حضرت یحیی و حضرت عیسی هم در هم در کودکی پیامبر شدند.
حال بعد از ذکر اين مقدمه براي رسيدن به جواب ابتداءا دلايلي كه بر اعتبار اسلام كودك اقامه شده با قطع نظر از عصمت بررسي ‏مي شود و بعد به عصمت و ممتاز بودن ائمه وانبياء از ديگران مي‏پردازيم.
اما قسمت اول:
اولاً اين كه معروف است علي (ع) در سن هفت سالگي ايمان آورده از نظر تاريخي اختلافي است و مسلم نيست. از ابن مسعود و چندتن دیگر از اصحاب نقل شده كه آنحضرت در سن پانزده سالگي يا شانزده سالگي ايمان آورده است. ( منهاج البراعه في شرع نهج البلاغه، ميرزا حبيب اللَّه خوئي، كتاب فروشي اسلامي تهران، ناشر مؤسسه دار العلم قم، چاپ سوم، ص284)
ثانياً: اگر قبول كنيم كه در هفت سالگي ايمان آورده، مي‏گوئيم سن بلوغ در احكام شرعيه معتبر است نه در امور عقليه، ايمان بخدا و يگانگي او و تصديق رسالت از امور عقلي است نه از تكاليف شرعي.
و ثالثاً: فزوني قوه مميزه و عقل آدمي در سنين بالا كليت ندارد و چه بسا كسي در سالهاي اوليه عمر، عقل و منطقش قوي‏تر از كسي باشد كه در سنين چهل و يا پنجاه سالگي بسر مي‏برد.
رابعاً: ايمان علي (ع) مانند ايمان ديگران نبوده است، زيرا ايمان او از فطرت سرچشمه مي‏گرفت در صورتي كه ايمان ديگران از كفر به ايمان بوده است و آن حضرت پيش از بعثت نبوي فطرتاً، موحد بود، چنانكه خود آن جناب در نهج البلاغه مي‏فرمايد «من بر فطرت توحيد ولادت يافتم و به ايمان و هجرت با رسول خدا بر ديگران سبقت گرفتم» (نهج البلاغه، خطبه 57).
و خامساً: قول و فعل پيغمبر حجت مي‏باشد، زيرا كه خداوند درباره آن حضرت مي‏فرمايد پيغمبر از روي هوي و هوس سخن نمي‏گويد، بلكه هر چه مي‏گويد از جانب وحي است.
بنابراين اگر ايمان ار روي تقليد و كودكانه بود نبي اكرم به او مي‏فرمود يا علي تو هنوز كودكي و بحد بلوغ و تكليف نرسيده‏اي در صورتي كه نه تنها چنين حرفي را نزد، بلكه ايمانش را پذيرفت و وارث بودن و خلافت او را نيز صريحاً بعموم حاضرين گوشزد نمود.( منهاج البراعه في شرح نهج البلاغه، جلد 8 صفحات 268 به بعد تا 290؛تاريخ طبري، بيروت، دار المعرفة، 1407 ه ق، ج19، ص74)
همچنين علي (ع) در آن روز از لحاظ قدرت جسمي و رشد فكري به حدي رسيده بود كه براي هر كاري شايستگي داشت، لذا اين كودك هيچگاه با كودكان ديگر انس نگرفت و در جرگه آنان وارد نشد و به بازي با آنها نپرداخت، بلكه از همان اول دست پيمان خدمت و فداكاري به سوي رسول خدا دراز كرد و در تمام مراحل زندگي، مونس پيغمبر بود.
جواب ديگر اينكه در امور شرعي بعضي‏ها بلوغ را معتبر نمي‏دانند. در عروه الوثقي سيد يزدي مي‏فرمايد: "عبادات بچه صحيح است و بعيد نيست بگوئيم كه مي‏تواند اجير شود براي اتيان نماز ديگري".( عروه الوثقي، سید محمد کاظم یزدی، بیروت، موسسه اعلمی، دوم ، 1409، ج1، ص748 ؛علي كيست؟ فضل اللَّه كمپاني، قم، مجمع جهانی اهل بیت، 1997م، ص20 به بعد) و ده‏ها روايت كه مي‏فرمايند بچه‏ها را از سنين كم و بچگي به انجام تكاليف شرعي وادار نماييد.
اما قسمت دوم:
در روايتي آمده که: هيچ فردي از افراد اين امت با خاندان پيغمبر مقايسه نمي‏شود.( شرح نهج البلاغه، ابن ابي الحديد، دار احياء الكتب العربيه، چاپ دوم، 1385 ق، ج1، ص140)
ائمه از اول تولد تا پايان زندگي معصوم هستند. روايات زيادي داريم كه پيغمبر فرموده علي در قول و فعل معصوم و از خطا و معصيت مصون است و از طرف ديگر مي‏دانيم علي (ع) دومين شخصيت عالم هستي است، وقتي حضرت يحيي كه يكي از پيامبران بزرگ الهي است در كودكي به مقام نبوت رسيده، خداوند آنچنان عقل روشن و درايتي به او داد كه شايسته پذيرش اين منصب شد. يا در رابطه با حضرت عيسي در سوره مريم آيه 12 آمده: ما فرمان نبوت و عقل و هوش و درايت را در كودكي به او داديم كه در ابتداي تولد گفت من بنده خدايم او كتاب آسماني به من مرحمت كرد و مرا پيامبر قرار داد. پس چه مانع دارد امام علي (ع) در كودكي با بصيرت و بينش كامل به پيامبر اسلام ايمان بياورد، كسي كه پيامبر فرموده: علي (ع) هميشه با حق است و حق و قرآن هميشه با او است تا قيامت از حق جدا نمي‏شود.

نوشتن دیدگاه