128 «أَ تَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ»
 
ترجمه :
128. آيا بنا مى‌كنيد در هر مكان مرتفعى آيه و علامتى كه بازى و عبث كارى مى‌كنيد؟[1]
 
تفسير :
[ساختمان‌هاى با عظمت قوم عاد و تشابه آن با عصر حاضر]
كه گفتند [در] مكان‌هاى مرتفعى بناهاى عالى، بنا مى‌كردند براى اعيانيت و به زبان ما مشديگرى[2]  و اظهار بزرگى و كبر و نخوت و مفاسد ديگر. اى كاش مى‌آمدند و عصر حاضر ما را مشاهده مى‌كردند كه چندين طبقه عمارت‌سازى مى‌شود و در چه مكان‌هاى مرتفعى.
دارد در خبر كه يكى از انصار بناى مرتفعى بنا كرده بود، حضرت رسالت چون مشاهده فرمود، حال غضبى و اعراضى از او ظاهر شد و چون آن انصارى مطلع شد كه حضرت از او اعراض فرمود به كلى بنا را منهدم كرد، سپس حضرت فرمود :
«إنّ لِكلِّ بناءٍ يُبنى وبالٌ على صاحبِهِ يَومَ القيامةِ، إلّا ما لا بُدَّ مِنهُ»[3] .
    
[استفاده از دنيا به مقدار احتياج و از طريق حلال]
و اين موضوع نه اختصاص به بنا داشته باشد، كليه امور دنيوى از مال و منال و ثروت و ساير لذايذ دنيوى به مقدار احتياج، آن هم از طريق حلال مانعى ندارد و ما زاد آن اسباب وبال مى‌شود در آخرت. انسان بايد در امور دنيا به اندازه رفع حاجت كوشش كند و بقيه عمر خود را صرف آخرت نمايد، نه اينكه آخرت را به كلى فراموش كند و تمام همّ خود را صرف دنيا كند و با هزار حسرت بگذارد و برود و فردا مورد باز پرسى شود و به بيان ديگرى اسراف و تبذير در شريعت مطهره حرام است و از كبائر است. اسراف زياده‌روى است و تبذير مصرف بى‌جاست.

__________________________________________________________

[1] .  ترجمه ديگر: آيا بر هر تپّه‌اى بنايى مى‌سازيد كه در آن دست به بيهوده ‌كارى زنيد؟
[2] .  مشتى‌گرى؛ لوطى ودست و دل باز.
[3] .  هر بنايى كه ساخته شود، براى صاحب خود ـ در روز قيامت ـ وبالى خواهد بود، مگرساختمانى كه به اندازه نياز باشد. تفسير جوامع الجامع: ج2، ص684؛ مكارم الأخلاق«طبرسى»: ص127؛ تفسير الصافى: ج4، ص45 و وسائل الشيعة: ج5، ص337، ح 1 (دراين منبع روايت با اندكى اختلاف ذكر شده است).

نوشتن دیدگاه