مصعب که در انجام مأموریت خود بخوبى موفق شده بود پس از چندى به مکه بازگشت و چون ایام حج فرا رسید گروهى از مسلمانان شهر مدینه نیز به همراه کاروانى که براى حج حرکت کرده بود به مکه آمدند تا ضمن انجام مناسک حج از نزدیک پیغمبر بزرگوار خود را نیز زیارت کنند .
اینان جمعا هفتاد و سه مرد و دو زن بودند که در میان کاروان مدینه مانند حاجیان دیگر به انجام مناسک مشغول و بسیارى از ایشان نیز در افشاى دین خود احتیاط مى‏کردند.
چند تن از مردان آنها پیش از روز عید و رفتن به عرفات و منى،رسول خدا(ص)را در مسجد الحرام دیدار کرده و پیغمبر خدا با آنها قرار ملاقات و گفتگو را در شب دوم تشریق(شب دوازدهم)در منى گذارد و براى آنکه این ملاقات در خفا انجام‏شود و مشرکین مکه از ماجرا مطلع نشوند به آنها فرمود:آخرهاى شب که شد،یکى یکى به خانه عبد المطلب که در عقبه منى است بیایید .
کعب بن مالک ـیکى از راویان حدیث مى‏گوید:ما آن شب را تا ثلثى از شب در چادرهاى خود به سر بردیم و پس از آن در کمال خفا یکى یکى به طرف میعادگاه به راه افتادیم و همانند راه رفتن مرغ«قطا»گامها را آهسته آهسته برداشته و بر زمین مى‏گذاردیم و بدین ترتیب همه هفتاد و سه نفر و آن دو زن مسلمانى که همراه ما بود به میعادگاه رفتیم.
منظور از این دیدار چنانکه بعدا معلوم شد دعوت رسول خدا(ص)به مدینه و عقد پیمانى در این باره بود.
رسول خدا(ص)نیز به اتفاق حمزه و على(ع)و به گفته برخى عمویش عباس بن عبد المطلب به نزد آنها آمد و پس از حضور تمامى افراد به نقل ابن هشام در سیرهـنخستین کسى که لب به سخن گشود عباس بن عبد المطلب عموى پیغمبر بود که رو به مسلمانان مدینه کرده و به این مضمون سخنانى گفت:
اى مردم یثرب شما مقام و شخصیت محمد را در میان ما مى‏دانید،ما تا به امروز او را به هر ترتیبى بوده در مقابل دشمنان حفظ کرده‏ایم اکنون که شما مى‏خواهید او را به شهر خود دعوت کنید باید بدانید که موظف هستید وى را در برابر دشمنان یارى کرده و از آزار و گزند آنها محافظتش کنید چنانکه براستى آمادگى این کار را دارید با او پیمانى ببندید و از این جا به شهر خود ببرید و گرنه وى را به حال خود واگذارید تا در شهر خود و در میان قوم و قبیله‏اش بماند. (67)
مى‏نویسند:سخن عباس که به پایان رسید مسلمانان یثرب رو به رسول خدا(ص)کرده گفتند:شما سخن بگوى و هر پیمانى که مى‏خواهى براى خود و خداى خود از ما بگیر!رسول خدا(ص)فرمود :اما آنچه مربوط به خداست آنکه او را بپرستید و چیزى را شریک او قرار ندهید و اما آنچه مربوط به من است آنکه چنانکه از زنان و فرزندان خود دفاع مى‏کنید از من نیز به همان گونه دفاع کنید،و در برابر شمشیر و جنگ پایدارى کنید اگر چه عزیزانتان کشته شود!
پرسیدند:اگر ما چنین کردیم پاداش ما در برابر این کار چیست؟و خدا به ما چه خواهد داد؟
فرمود:اما در دنیا آنکه بر دشمنان خویش پیروز خواهید شد،و اما در آخرت:رضوان و بهشت ابدى پاداش شماست.
براء بن معرورـکه یکى از آنها بودـدست خود را به عنوان بیعت دراز کرده عرض کرد:سوگند به آنکه تو را به حق مبعوث فرموده ما تو را همانند عزیزانمان محافظت خواهیم کرد،و همانگونه که از نوامیس خود دفاع مى‏کنیم از تو نیز به همانگونه دفاع خواهیم کرد،پیمانت را با ما ببند که ما به خدا فرزند جنگ و شمشیر هستیم و جنگجویى را از پدران خود ارث برده‏ایم ...
ابو الهیثم بن تیهان یکى دیگر از آنان سخن براء را قطع کرده گفت:اى رسول خدا هم اکنون میان ما و دیگران پیمانهایى وجود دارد که ما با این پیمان باید خود را براى قطع همه آنها آماده کنیم،چنان نباشد که چون به نزد ما بیایى و بر دشمنانت پیروز شوى ما را رها کرده و به سوى قوم خود بازگردى؟رسول خدا(ص)تبسمى کرده و آنها را مطمئن ساخت که چنین نخواهد بود.
عباس بن عباده یکى دیگر از ایشانـکه دید همگى آماده بستن پیمان شده‏اند به پا خاست و هم شهریان خود را مخاطب ساخته گفت:
هیچ مى‏دانید چه پیمانى با این مرد مى‏بندید؟گفتند:آرى!گفت:
شما با مبارزه و جنگ با همه مردم از سرخ و سیاه بیعت مى‏کنید،اکنون خوب دقت کنید اگر احیانا با از دست دادن اموال خود و کشته شدن اشراف و بزرگانتان دست از یارى او خواهید کشید و تسلیم دشمنش خواهید کرد از بیعت با او خوددارى کنید و او را به حال خود واگذارید که به خدا سوگند اگر چنین کارى بکنید ننگ ابدى را براى‏خود خریدارى کرده‏ اید؟
همگى گفتند:ما چنین نخواهیم کرد.و بدین ترتیب با آن حضرت بیعت کرده و نام این بیعت را«بیعة الحرب»گذاردند.
رسول خدا(ص)به دنبال این بیعت و پیمان بدانها فرمود اکنون از میان خود دوازده نفر را انتخاب کنید که آنها نقیب و مهتر شما در کارها باشند و آنها نیز 12 نفر راـکه نه تن از قبیله خزرج و سه تن دیگر از قبیله اوس بودند براى این منصب به رسول خدا(ص)معرفى کردند،آن نه تن که از خزرج بودند نامشان:
اسعد بن زراره،سعد بن ربیع،و براء بن معرور،منذر بن عمرو،عبد الله بن رواحه،رافع بن مالک،عبد الله بن عمرو بن حرام،عبادة بن صامت و سعد بن عباده بود.
و آن سه تن که از قبیله اوس بودند نامشان:یکى همان اسید بن حضیر بود که شرح اسلام او را در چند صفحه قبل ذکر کردیم،و دیگر سعد بن خیثمه و سوم رفاعة بن عبد المنذر بود.
پس از اینکه کار پیمان و انتخاب نقیبان به اتمام رسید یثربیان به دستور رسول خدا(ص)به چادرهاى خود بازگشتند و بقیه شب را در زیر چادرهاى خود در منى به سر بردند.

- پینوشتها -

67.طواف خانه کعبه مرکب از هفت شوط است،و هر بار که به دور خانه مى‏گردند آنرا یک شوط مى‏گویند.

نوشتن دیدگاه