از بلاذرى (مورّخ معروف) نقل شده: عمر بن خطاب به خالد بن وليد و محمد بن مسلمه ى انصارى اشاره كرد كه سعد بن عُباده را بكشند، هر يك از آنها تيرى به سوى سعد رها كردند، و او بر اثر آن كشته شد، سپس در پندار مردم القاء كردند كه جنيان، سعد را كشتند، و اين شعر را به زبان مردم انداختند (كه جن ها گفتند:)
نَحْنُ قَتَلْنا سَيِّدَ الْخَزْرَجِ سَعْدَ بْنِ عُبادَهْ           فَرَمَيْناهُ بِسَهْمَيْنِ فَلَمْ يَخْطَا فُؤادَهُ
يعنى: «ما سعد بن عَباده، رئيس طايفه ى خزرج را كشتيم، و او را با دو تير، ترور كرديم، و آن تيرها در رسيدن به قلبش، خطا نرفتند و به قلب او اصابت كرد».

نوشتن دیدگاه