در فصل ششم بحث كرديم كه چون فاطمه ى زهرا عليهاالسلام به سن ازدواج رسيد، اكثر سردمداران و ثروتمندان قريش از آن حضرت خواستگارى كردند و پول و ثروت و رفاهشان را به رخ پيامبر صلى اللَّه عليه و آله كشيدند و مهريه هاى سنگين و طلا و جواهرات وعده دادند... ولى حضرت فاطمه عليهاالسلام به پدرش گفت: جز على عليه السلام را انتخاب نخواهم كرد و او را برگزيد و در زندگى مشترك پيوسته تسليم او بود.
زنان مدينه فاطمه عليهاالسلام را در انتخاب اميرالمومنين كه امكانات زندگى نداشت وسوسه مى كردند [شرح ابن ابى الحديد، ج 13، ص 227... و زوجك فقيرا لامال له....] و چنين گمان مى نمودند كه آن بانوى گرانقدر نيز مثل زنان ديگر اسير پول و تجملات خانمانسوز است، ولى فاطمه عليهاالسلام همه را پس زد و به وسوسه ها ترتيب اثر نداد و با گفتن: «ما اختار عليه احدا من اهل الارض» يعنى جز على را اختيار نمى كنم. مولا را برگزيد و به جهان و جهانيان درس داد كه فاطمه عليهاالسلام فضائل انسانى مى خواهد، نه دنيا و دنياپرستان را.
آرى دختر پيامبر صلى اللَّه عليه و آله با انتخاب على عليه السلام به همسرى، خانه ى دورافتاده ى استيجارى حارثه بن نعمان را تقبل كرد، [بحارالانوار، ج 19، ص 113.] و خط قرمز به تكلفات و دنياپرستى كشيد و با زهد و قناعت زندگى خوشى را شروع كرد و با صفا و صميميت شوهر، تمام تلخيهاى دنيا را شيرين ساخت، و با تحمل گرسنگى و مشكلات زياد در خانه ى على عليه السلام حتى يك مرتبه نيز از آن حضرت حاجتى نخواست و شوهرش را به تكلف وانداشت، چرا كه زهرا طرفدار زهد و عزت نفس بود و اين شيوه ى زندگى را از پدرش رسولخدا به ارث برده و شنيده بود كه زهرا از على چيزى مخواه، او را در خريد نيازهاى منزل آزاد بگذار. [به فصل نهم مراجعه فرماييد.]

نوشتن دیدگاه