فدك، دهكده اى است در نزديكى خيبر كه در سال هفتم هجرت نبوى به تصرف پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله درآمد. اين سرزمين حاصلخيز تا مدينه منوره يكصد و چهل كيلومتر فاصله دارد. چنانچه از تاريخ و روايات اسلامى استفاده مى شود، در هنگامى كه فدك در اختيار رسول گرامى اسلام قرار گرفت، درختان سرسبز و پرثمرى داشت و تعداد آنها را برابر تمام درختان شهر كوفه دانسته اند. [شرح ابن ابى الحديد، ج 16، ص 236.] در حديث آمده است كه چون مهدى عباسى به خلافت رسيد، به مظالم عباد رسيدگى كرد، از آن جمله حضرت امام موسى بن جعفر عليه السلام به او فرمود: چرا حق ما را به ما نمى دهى؟ مهدى گفت: يا ابالحسن! چه مى خواهى؟ حضرت جريان فدك را بازگو كرد خليفه از حدود آن پرسش نمود.
امام كاظم فرمودند: حدود آن از چهار طرف عبارتند از: عدن، سمرقند، آفريقا، كناره ى درياى روم و ارمنستان.
مهدى عباسى از شنيدن اين حدود به وحشت افتاد و گفت: بايد دراين باره فكر كنم. [و سائل الشيعه، ج 6، ص 366، ح 5 با حاشيه و شرحش.] بنابراين فدك دهكده اى است با فضاى زيبا و درختان زياد و پرثمر كه در شمال مدينه به فاصله ى صدوچهل كيلومتر قرار گرفته، كه مسافران با مركبهاى تندرو در دو روز اين مسافت را مى پيمايند. (قريه بالحجاز بينها و بين المدينه يومان) و حدود تعين شده در حديث امام كاظم عليه السلام، اشاره اى است به كناره گيرى خلفاى جور كه بر اين سرزمين وسيع اسلامى امارت مى كردند...

نوشتن دیدگاه