فاطمه عليهاالسلام پس از سخنرانى در مسجد و مناظره ى با ابوبكر، به خانه برگشت و در يك وضع دلخراش با اميرالمومنين ديدار كرد و از بى تفاوتى و بى تاثرى خليفه گزارش كرده، از جمله گفت:
يابن ابى طالب! اشتملت شمله الجنين، و قعدت حجره الظنين، نقضت قادمه الاجدل، و خانك ريش الاعزل، هذا ابن ابى قحافه، يبتزنى نحله ابى... [جلاالعيون شبر، ج 1، ص 210.] اى اميرالمومنين! تو فرزند مردى با غيرت، شجاع و دادرس مظلوم، همچون ابوطالبى، چرا چون جنين محصور مانده و مانند بى چاره ها و متهم ها در خانه نشسته اى؟ تو در گذشته با شجاعت بى نظيرت بالهاى شجاعان را مى شكستى ولكن اكنون گوشه نشينى را برگزيده اى. هان! اين پسر ابوقحافه با وجود تو بر من ستم كرده و عطيه پدرم را از من به يغما برده است.
على عليه السلام ضمن شنيدن اين سخنان، زهرا عليهاالسلام را براى رضاى خدا و حفظ اسلام به صبر و بردبارى دعوت كرد، ولى خود عازم مسجد شد و خليفه را مخاطب قرار داده، فرمود: «يا ابابكر! چرا فاطمه عليهاالسلام را از حق مسلم خود، محروم ساخته اى؟ در حالى كه او مالك فدك در زمان پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و بعد از رحلت او بود؟ [يا ابابكر لم منعت فاطمه ميراثها من رسول اللَّه؟ و قد ملكته فى حياه رسول اللَّه...]».
ابوبكر: فدك مال عموم مسلمانان است مگر اينكه فاطمه عليهاالسلام شاهد بياورد كه پيامبر خدا آن را به او داده، و گرنه حقى در آن ندارد.
على عليه السلام: ابوبكر! مى خواهى در ميان ما برخلاف حكم خدا عمل كنى؟ ابوبكر: نه.
على عليه السلام: اگر در دست مسلمانان چيزى باشد و من ادعا كنم كه آن مال من است چه مى كنى؟ از چه كسى شاهد مى خواهى؟!
ابوبكر: از تو مى خواهم كه دليل بياور.
على عليه السلام: پس چرا فاطمه عليهاالسلام شاهد بياورد كه فدك مال او است؟ درحالى كه از زمان پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله اين سرزمين در اختيار او قرار گرفته است؟!
ابوبكر ديگر ساكت شد و در برابر على سخنى نداشت، ولى رفيق او خليفه دوم كه عامل اين همه تحريكات بود، به جلو آمد و گفت:
يا على! ما قدرت مناظره با تو نداريم، اين سخنان را رها كن، چنانچه شاهد آورديد كه اين سرزمين مال فاطمه عليهاالسلام است مانعى ندارد، وگرنه تو و فاطمه عليهاالسلام حقى در فدك نخواهيد داشت.
على عليه السلام: ابوبكر! آيا قرآن خوانده اى؟ ابوبكر: بلى.
على عليه السلام: بگو ببينم كه آيه ى تطهير [انما يريداللَّه ليذهب عنكم الرجس اهل البيت و يطهركم تطهيرا. (33/ احزاب).] و در حق چه كسانى نازل شده؟ در حق ما يا غير ما؟!
ابوبكر: در مورد شما.
على عليه السلام: اگر شهودى شهادت دهند كه فاطمه عليهاالسلام مرتكب كار خلافى شده چه مى كنى؟ ابوبكر: مانند ديگران براى وى حد جارى مى كنم.
على عليه السلام: در اين صورت در پيشگاه خدا جزو كافران مى گردى.
ابوبكر: چرا؟ على عليه السلام: زيرا در اين فرض شهادت خدا را درباره ى او نپذيرفته و شهادت ديگران را پذيرفته اى، چون خداوند به پاكى فاطمه عليهاالسلام گواهى داده است،همان طورى كه در مورد فدك چنين كردى و حكم خدا و پيامبرش را كه فدك را به فاطمه عليهاالسلام واگذار كرده اند رد كردى.
مردم چون اين سخنان را شنيدند به همديگر گفتند: على عليه السلام راست مى گويد.[احتجاج طبرسى، ج 1، ص 122- 123- عوالم، ج 11، ص 428.] در برخى احاديث آمده است چون ابوبكر اين سخنان را شنيد و اميرالمومنين را در شهادت دادن، به مالكيت فاطمه عليهاالسلام به فدك پذيرفت، دستور داد قباله اى تنظيم كرده و به فاطمه عليهاالسلام بدهند و على عليه السلام با خوشحالى جلسه را ترك كرد.
فاطمه ى زهرا سرانجام قباله را از خليفه گرفت و عازم خانه شد، ولى مع الاسف با خليفه دوم روبرو گرديد و او از جريان آگاه شد و عمر هر طور بود قباله را از فاطمه عليهاالسلام گرفت و به حضور خليفه آورد و گفت:
«شهادت على كه ذى نفع است پذيرفته نيست، آنگاه در حضور خليفه قباله را پاره كرد. [شرح ابن ابى الحديد، ج 166، ص 274- احتجاج طبرسى، ج 1، ص 122 چاپ نجف- سيره حلبى، ج 3، ص 400.]».

نوشتن دیدگاه