و از جمله ى فضايل و فواضل حضرت صدّيقه ى طاهره افضليّت آن بزرگوار است بر جميع أنبياء (عليهم السلام) و آن را به دو وجه بيان مى نمايم:
اوّل: حديثى است كه علّامه مجلسى نقل مى فرمايد از كتاب «علل الشرايع» [ علل الشرايع: ص 179 باب 143، ح 1، بحار: 43/ 12 ح 5، كشف الغمّه: 2/ 464. ] از جابر از ابى عبداللَّه (عليه السلام):
«قالَ: قُلْتُ: لِمَ سُمِّيَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراءِ زَهْراءَ؟ قال: لِاَنَّ اللَّهَ عَزَّ و جلَّ خَلَقَها مِن نُورِ عَظِمَتِهِ فَلَمَّا اَشْرَقَتْ اَضائَتِ السَّمواتُ وَالْاَرْضُ بِنُورِها وَ غُشِيَتْ اَبْصارُ الْمَلئِكَةِ وَ خَرَّتِ الْمَلائِكَةُ لِلَّهِ ساجِدينَ وَ قالُوا: اِلهنا وَ سَيِّدَنا ما هذَا النُّورُ؟ فَاَوْحَىَ اللَّهُ اِلَيْهِمْ هذا نُورٌ مِنْ نُورى اَسْكَنْتُهُ فِى سَمائى خَلَقْتُهُ مِنْ عَظِمَتِى اُخْرِجُهُ مِنْ صُلْبِ نَبِىٍّ مِنْ اَنْبِيآئى اُفَضِّلُهُ عَلى جَميعِ الْاَنْبِياءِ وَ اُخْرِجُ مِنْ ذالِكَ النُّورِ اَئِمَّة يَقُومُونَ بِاَمْرى وَ يَهْدُونَ اِلى حَقّى وَ اَجْعَلُهُمْ خُلَفائى فى اَرْضى بَعْدَ اِنْقِضاء وَحْيى» و در كتاب «مصباح الانوار» از حضرت باقر (عليه السلام) مثل اين خبر منقول است.
معنى حديث: جابر مى گويد: خدمت حضرت ابى عبداللَّه (عليه السلام) عرض كردم به چه جهت حضرت فاطمه ى زهرا (عليهاالسلام) ناميده شد زهراء؟ فرمود: به جهت آن كه خداوند عزّوجلّ خلق كرد آن حضرت را از نور عظمت خود، پس چون روشنى داد، روشن شد آسمان و زمين به نور آن حضرت و خيره شد چشمهاى ملائكه ى آسمان و به رو افتادند ملائكه به جهت سجده ى خدا و گفتند: اى خداى ما و اى بزرگ ما اين چه نورى است؟ پس خداوند وحى فرستاد به سوى ايشان كه اين نورى است از نور من برقرار داشتم او را در آسمان خودم خلق كردم او را از عظمت خودم، بيرون مى آورم او را از صلب پيغمبرى از پيغمبران خودم برترى و فضيلت مى دهم آن نوزاد را كه مراد حضرت صديقه باشد بر جميع انبياء و بيرون مى آورم از اين نور، ائمه را كه ايستادگى مى كنند به فرمان من و هدايت مى كنند به سوى حقّ من و مى گردانم ايشان را خليفه هاى خودم در زمين بعد از انقضاء وحى خودم. [ شعر در نور صديقه (عليهاالسلام):
اى نور خدا شمع هدى دخت پيمبر- اى شمس ضحى، بدر دُجى زهره ى ازهر چون خلق شدى در ازل از نور خدائى- افلاك ز اشراق تو گرديد منور خيره ز رخت چشم ملايك شدى آن سان- كه روى نهادند پى سجده ى داور زان رو كه ز نور عظمت خلق نمودت- از جمله رسولان بودت رتبه فزون تر از صلب نبى باشى و باشند ائمّه- از نسل تو و شوهر تو حيدر صفدر ] دوّم: حديثى است كه علّامه ى مجلسى از «امالى» و «علل الشّرايع» و «دلايل الامامه ى طبرى» [ ناسخ التواريخ: 1/ 46، علل الشرايع: ص 178 باب 142 ح 3، عوالم: 11/ 281، بحار: 43/ 10 ح 1- 92 ح 3- 97 ح 6- 107 ح 22، امالى شيخ طوسى: ص 43 ح 46/ 15 عيون اخبار الرضا (عليه السلام): 1/ 203 ح 3، كشف الغمّه: 2/ 472، اصول كافى: 1/ 524 ح 10. ] و همچنين از صدوق نقل مى فرمايد كه حضرت صادق (عليه السلام) فرمودند:
«لَوْ لا اَنَّ اَميرَالْمُؤْمِنينَ (عليه السلام) تَزَوَّجَها (عليهاالسلام) لَما كانَ لَها كُفوٌ اِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ عَلى وَجْهِ الْأَرْضِ ادَمَ فَمَنْ دُونِهِ».

خوب گفته:
بهر زائيدن همتاى تو اى دُرّ يتيم     تا صف حشر بُوَد مادر ايام عقيم
جز وجود اسداللّه كه همتاى تو است     نيست همتاى تو نه آدم و نه نوح و كليم
معنى حديث آن كه: اگر نبود اينكه حضرت اميرالمؤمنين (عليه السلام) تزويج كرده بود حضرت صدّيقه طاهره را نمى بود براى حضرت صدّيقه [و فائى:
دختر طبعم ار سخن رشته به گوهر آورد- بهر طراز مدحت دخت پيمبر آورد دختر از اين قبيل اگر هست هماره تا ابد- مادر روزگار اى كاش كه دختر آورد آورد از كجا و كى مادر دهر اين چنين- فاطمه كه مظهرش قدرت داور آورد چون كه خداش برگزيد از همه زنان سزد- جاريه و كنيز او ساره و هاجر آورد حقّ چه نديد همسرش در همه ممكنات از او- لازم و واجب آمدش خلقت حيدر آورد چون كه به خدمتش ملك فخر كنند بايدى - بوالبشر از نتاج سلمان و ابوذر آورد پايه قدر و جاهش ار خواست كند كسى بيان- حامل عرش، عرش را پايه ى منبر آورد ] همدوشى و همتائى تا روز قيامت بر روى زمين از آدم تا انقراض عالم.
شاه رسل چو فاطمه گر دخترى نداشت     بى شبهه آسمان حيا اخترى نداشت
گر خلقت بتول نمى كرد كردگار     در روزگار شير خدا همسرى نداشت
و جه استدلال به اين حديث بر افضليّت آن حضرت بر جميع انبياء هم چنانكه علامه ى مجلسى رحمه اللَّه در «بحار» [ بحار: 43/ 10- 11. ] مى فرمايد كه ممكن است به اين حديث استدلال كرد به اينكه حضرت امير مؤمنان (عليه السلام) و حضرت صدّيقه (عليهاالسلام) اشرفند از انبياء اولوالعزم سواى پيغمبر ما.
اگر كسى بگويد كه حديث دلالت ندارد بر افضليّت آن دو بزرگوار بر نوح و ابراهيم به جهت آنكه احتمال دارد كه همدوش نبودن آنها با حضرت صدّيقه (عليهاالسلام) نه از جهت شأنشان باشد، بلكه از جهت آنكه از اجداد آن معصومه بودند و اجداد نمى توانند اولادهاى خودشان را تزويج كنند.
جواب گوئيم: چون در حديث ذكر آدم (عليه السلام) شده، پس معلوم مى شود كه قطع نظر از اينكه جدّ آن معصومه بوده اند، همدوش و همتاى آن حضرت نبوده اند. تمام شد حاصل فرمايش مجلسى. و ليكن بر ارباب علم مخفى نيست كه اگر قطع نظر بكنيم از جنبه ى پدريت، اين حديث دلالت مى كند به فرمايش مجلسى بر اشرفيّت حتّى بر حضرت رسول (صلى اللَّه عليه و آله) مگر آنكه بخواهد بفرمايد اين حديث دلالت دارد بر افضليّت از كلّ، و احاديثى كه دلالت دارد بر اينكه حضرت پيغمبر (صلى اللَّه عليه و آله) افضل ما خلق الله بوده مخصّص اين حديث بشود، خَرَجَ ما خَرَج كه پيغمبر باشد و بقى الباقى تحت العام كه ساير انبياء باشند.

نوشتن دیدگاه