نامگذارى حضرت از سوى خداوند و به الهام او بوده است و نام فاطمه گرچه پيشينه اى قديمى دارد ولى با محتوايى كه به آن اشاره مى شود بى سابقه است.
بنگريد عبدالله بن الحسن بن حسن گويد: امام هفتم عليه السلام پرسيدند: چرا نام فاطمه را فاطمه گذاشتند عبدالله گويد: در جواب عرض كردم تا او را از ديگران جدا سازد. حضرت فرمود: آرى فاطمه هم يكى از نام هاست. ولى ريشه نامگذارى فاطمه به اين نام اين است: خداوندى كه هر چه را پيش از تحققش مى داند مى دانست كه پيامبر در ميان قبيله ها ازدواج مى كند و همه آنان اميد بسته اند تا خلافت او را به ارث برند ولى چون فاطمه به دنيا آيد خداوند نامش را به دليل نسلى كه از او مى ماند و به دليل امامت و خلافتى كه در نسل او قرار داده فاطمه نهاد در نتيجه خداوند قبايل را از اميدى كه بسته بودند جدا كرد به اين دليل فاطمه فاطمه ناميده شده است. چون فاطمه اميد آنان را قطع كرده است و معناى فطمت، قطعت است يعنى فطم به معناى قطع است. [بحارالأنوار، ج 43، ص 13، ح 7.]
در اينجا مناسب است به چند روايت ديگر كه بر اين نامگذارى آسمانى تأكيد دارد اشاره كنيم چرا كه اين فضيلت بزرگى است و ارزشمندى اين نام را گواهى مى دهد. گاه پدرى معمولى اسم فرزندش را صالح مى گذارد و گاه خداوند كسى را صالح نام مى دهد روشن است كه بين اين دو تفاوت از زمين تا آسمان است.
امام باقر عليه السلام فرمود: چون فاطمه به دنيا آمد خداوند به فرشته اى وحى كرد و زبان پيامبر صلى الله عليه و آله را به نام فاطمه گويا كرد و فاطمه را فاطمه نام گذارد... [بحارالانوار، ج 43، ص 13، ح 9.]
در روايتى ديگر مى خوانيم كه حضرت فاطمه عليهاالسلام در قيامت خداوند را چنين مى خواند:
«الهى و سيدى سميتنى فاطمه و فطمت بى من تولانى و تولى ذريتى من النار... [بحارالانوار، ج 43، ص 14، ح 11.]
خدايا نامم را فاطمه نهادى و دوستان من و ذريه ام را به واسطه من از آتش بازداشتى.
در روايات اهل سنت نيز به نام گذارى فاطمه عليهاالسلام از سوى خداوند اشاره شده است.
بنابراين اين نامگذارى حضرت، به الهام حق تعالى بوده است و در نتيجه يك نامگذارى عادى نيست آنگونه كه به آن اشاره رفت به علاوه كه محتواى ويژه اى در نام فاطمه و ديگر نام هاى آن حضرت منظور بوده است كه ارزش ويژه ى اين نام ها را گواهى مى دهد.
محتوى و فهم اين نام ها در حضرت به اوج رسيده و اين سر تفاوت نام هاى حضرت با نام هاى معمولى است.

نوشتن دیدگاه