قال الشيخ المذکورر - عليه رحمه الله الملک الغفور - فى الکتاب المزبور: حدثنا محمد بن الحسن بن الحسن بن احمد بن الوليد، قال: حدثنا محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن ابى عبد الله البرقى، عن ابيه، عن ابن المغيره، عن المفضل بن صالح، عن جابر، عن ابى جعفر الباقر - عليه السلام - انه قال: ياتى على الناس زمان يغيب عنهم امامهم فطوبى للثابتين على امرنا فى ذلک الزمان، ان ادنى ما يکون لهم من الثواب ان يناديهم البارى جل جلاله، فيقول: عبادى وامائى آمنتم بسرى وصدقتم بغيبى فابشروا بحسن الثواب منى، فانتم عبادى وامائى حقا، منکم اتقبل وعنکم اعفو ولکم اغفر وبکم اسقى عبادى الغيث وادفع عنهم البلاء، لولاکم لانزلت عليهم عذابى. قال جابر: فقلت يا ابن رسول الله فما افضل ما يستعمله المؤمن فى ذلک الزمان؟ ققال: حفظ اللسان ولزوم البيت. يعنى: جابر جعفى گفت که: حضرت امام محمد باقر - عليه السلام - فرمود که: زمانى مردمان را پيش آيد که امام ايشان ازيشان غايب گردد، پس خوشا حال آن جماعتى که در آن زمان بر امر ما ثابت باشند، يعنى به امامت ما قائل باشند، بدرستى که کمترين چيزى که باشد ايشان را از ثواب، آنست که حضرت بارى تعالى ندا کند ايشان را وگويد که اى غلامان وکنيزان من گرويديد به سر من وتصديق نموديد غيبت مرا، پس بشارت باد شما را به نيکوئى ثواب از من، پس شما غلامان وکنيزان منيد حقا، از شما مى پذيرم حسنات ومبرات وخيرات را، واز شما عفو مى کنم سيئات را وشما را مى آمرزم، وبه سبب وبرکت وجود شما باران به ديگر بندگان مى فرستم، وبه سبب وجود شما بلا را ازيشان دفع مى کنم، واگر شما نمى بوديد عذاب به ايشان مى فرستادم. جابر گفت که: گفتم اى فرزند رسولخدا چه چيز است بهتر وفاضلتر آنچه در آن زمان مؤمن آن را به فعل آورد؟ آن حضرت فرمود که: نگاه داشتن زبان ولزوم در خانه، يعنى ساکن بودن در کنج کاشانه.

نوشتن دیدگاه