قال الشيخ الصدوق عماد الدين ابو جعفر بن بابويه - رحمه الله عليه - حدثنا محمد بن احمد الشيبانى، عن محمد بن ابى عبد الله الکوفى، عن سهل بن زياد الادمى، عن عبد العظيم بن عبد الله الحسنى، قال: قلت لمحمد بن على بن موسى - عليهم السلام -: انى لارجو ان تکون القائم من اهل بيت محمد - صلى الله عليه وآله - الذى يملا الارض عدلا وقسطا کما ملئت جورا وظلما. فقال عليه السلام: يا ابا القاسم ما منا الا [وهو] قائم بامر الله عز وجل وهاد الى دين الله تعالى، ولکن القائم الذى يطهر الله تبارک وتعالى به الارض من اهل الکفر والجحود ويملاها عدلا وقسطا هو الذى تخفى على الناس ولادته ويغيب عنهم شخصه، ويحرم عليهم تسميته، وهو سمى رسول الله - صلى الله عليه وآله - وکنيه، الذى تطوى له الارض ويذل له کل صعب، يجتمع اليه من اصحابه عده اهل بدر ثلاثمائه وثلاثه عشر رجلا من اقاصى الارض وذلک قول الله عز وجل: (اينما تکونوا يات بکم الله جميعا ان الله على کل شىء قدير). فاذا اجتمعت له هذه العده [من اهل الاخلاص] اظهر الله امره فاذا کمل له العقد وهو عشره آلاف رجل، خرج باذن الله عز وجل، فلا يزال يقتل اعداء الله حتى يرضى الله عز وجل. قال عبد العظيم: فقلت يا سيدى وکيف يعلم ان الله تعالى قد رضى؟ قال: يلقى فى قلبه الرحمه، فاذا دخل المدينه اخرج اللات والعزى فاحرقهما. يعنى: عبد العظيم بن عبد الله الحسنى - سلام الله عليه - گفت: گفتم بحضرت امام محمد تقي- عليه السلام - که: من اميدوارم که تو باشى قائم از اهل بيت محمد، آنکه پر مى گرداند زمين را از عدل وداد آنچنانکه پر شده باشد از جور وظلم. آن حضرت فرمود که: همه ما قائم به امر خدائيم، وهادى به دين خدائيم، وليکن آن قائمى که پاک مى سازد خداى تعالى به سبب او زمين را از اهل کفر وانکار، وپر مى گرداندد زمين را از عدل وداد، او آن کسيست که مخفى وپوشيده خواهد شد برمردمان ولادت او، وغايب خواهد شد بر مردمان شخص او، وحرام خواهد بود بر مردمان نام بردن او، واو همنام وهم کنيت پيغمبر است، اوست که زمين درهم نور ديده مى شود از براى او، ونرم وآسان مى گردد از براى او هر دشوارى، جمع مى گردند نزد او از اصحاب به شماره اهل بدر سيصد وسيزده کس از دورترين هاى زمين، واينست معنى قول حضرت الله تعالى که مى فرمايد: اينما تکونوا يات بکم الله جميعا ان الله على کل شىء قدير. پس چون جمع شوند نزد او اين عدد ظاهر مى گردد امر او، وچون کامل شود از براى او عقد، وآن ده هزار مرد است، خروج کند به اذن حضرت الله تعالى وبکشد دشمنان خدا را تا آنکه راضى شود خداى تعالى. عبد العظيم - سلام الله عليه - گفت که: گفتم اى سيد من چون خواهد دانست که خدا راضى شده است؟ امام فرمود که انداخته مى شود در دل او رحم، يعنى خداى تعالى رحم به دلش خواهد انداخت نسبت به آن جماعت که ديگر ازيشان نکشد. ديگر امام - عليه السلام - فرمود که: چون به مدينه داخل خواهد شد لات وعزى را بيرون خواهد آورد وخواهد سوخت. مراد از لات وعزى ابى بکر است وعمر. والسلام على من اتبع الهدى.

نوشتن دیدگاه