قرآن، عهدى استوار میان خدا و مردم است و آیات این كتاب، متناین عهدنامه را بیان مىكند. در عهد نامه باید نگریست، به آن باید پاى بند بود، مفاد آن را نباید زیر پا گذاشت. امام صادق(ع) درباره این عهدنامه و لزوم تلاوت بخشى از آن در هرروز، چنینمىفرماید:
«القرآن عهدالله الى خلقه، فقد ینبغى للمرء المسلم ان ینظر فىعهده و ان یقراء منه فى كل یوم خمسین آیه.» (4)
قرآن عهد خداوند نسبت به بندگان اوست. سزاوار است كه یك انسانمسلمان در این عهدنامه الهى بنگرد و هر روز پنجاه آیه از آن رابخواند.
روشن است كه مرور بر مفاد یك عهدنامه، براى یادآورى از آن قرارداد و رعایت آن در عمل است. میثاق خدا با بندگان برشناختن احكام الهى و عبرت گرفتن از حكایات قرآن و عمل به اوامر او وتدبر در آیات است. جالب است كه امام صادق(ع) وقتى مىخواست قرآن تلاوت كند، قرآن را كه به دست راست خویش مىگرفت، دعایى مىخواند كه به عهد بودن قرآن و تعهدات انسان در قبال این قرار داد،اشاره دارد. مضمون آن دعا چنین است:
«خداوندا! من عهد و كتاب تو را گشودم. خدایا! نگاهم را در این كتاب، عبادت قرار بده و قرائتم را تفكر، و تفكرم را عبرتآموزى. خدایا! مرا از آنان قرار بده كه از مواعظ تو در این كتاب، پند مىگیرند و از نافرمانىات پرهیز مىكنند. وقتى كتاب تورا مىخوانم، بر دل و گوشم مهر مزن و بر دیدگانم پرده میفكن وقرائت مرا خالى از تدبر مگردان، بلكه مرا چنان قرار بده كه درآیات و احكامش ژرف بنگرم، دستورهاى دین تو را بگیرم و عمل كنم و نگاه مرا در این كتاب، غافلانه و قرائتم را بیهوده و بى ثمرمساز.» (5)
- پاورقی -
4- وسایل الشیعه، ج 4، ص849.
5- بحارالانوار، ج 95، ص 5.
3- عهدنامه الهى
- بازدید: 904