در جمله معروف حضرت به شريح قاضى «تو در جايگاهى قرار گرفتهاى كه نبى يا وصى و يا شقى جاى دارند»[1] حساسيت قضاوت نشان داده مى شود و مى فهماند قضات عادل و جامعالشرايط، در مكان نبى و وصى قرار دارند. در عهدنامه معروف مى فرمايد:
«قاضى را از نظر منزلت و مقام آن قدر بالا ببر كه هيچ كدام از ياران نزديكت، به نفوذ در او طمع نكند و از توطئه اين گونه افراد نزد تو، در امان باشد و بداند موقعيتش از او بالاتر نيست كه بخواهد از او شكايتى بكند».[2]
شأن و عظمت قاضى، همسنگ منزلت والى و حاكم است و قضاوت از مناصب جليله الهى است كه از آنِ خداست كه به رسول حق تفويض شده است و رسول(ص) به اميرالمؤمنين و ائمه اطهار و آنها هم به علماى جامع الشرايط واگذار كرده اند. شأنى است كه جز با حكومت تجلى نمى يابد و از شؤون اصلى ولايت است و آن قدر با حكومت عجين است كه گويا يكى هستند. در مقبوله عمر بنحنظله[3] و مشهوره ابىخديجه،[4] حاكم و قاضى مترادف اند، لذا اهداف حاكم و قاضى و حكومت و قضاوت، يكى است.
***********************************************************************************************
[1]. وسائل، ج18، باب 3، از ابواب صفات قاضى، ح4.
[2]. نهجالبلاغه، نامه 53، بخش 70، صبحى الصالح.
[3]. وسائل الشيعه، باب 9، از ابواب صفات قاضى، ح1.
[4]. همان، باب 1، از ابواب صفات قاضى، ح5.
3. جايگاه خطير قاضى
- بازدید: 748