روزی فردی آمد خدمت امام صادق (ع) و به ایشان عرض کرد:اگر روزی یکی از دوستان شما گناهی کند ، عاقبتش چگونه خواهد بود؟
امام در پاسخ به وی فرمودند:خداوند به او یک بیماری عطا می نماید تا سختی های آن بیماری کفارۀ گناهانش شود.
آن مرد دو مرتبه پرسید : اگر مریض نشد چه ؟
امام مجدد فرمودند: خداوند به او همسایه ای بد می دهد تا او را اذیت نماید و این اذیت و آزار همسایه، کفارۀ گناهانش شود.
آن مرد گفت : اگر همسایۀ بد نصیبش نشد چه ؟
امام فرمودند : خداوند به او دوست بدی می دهد تا وی را اذیت نماید و آزار آن دوست بد ، کفارۀ گناهان دوست ما باشد.
آن مرد گفت : اگر دوست بد هم نصیبش نشد چه ؟!
امام فرمودند : خداوند همسر بدی به او می دهد تا آزارهای آن همسر بد ، کفارۀ گناهانش شود.
آن مرد گفت :اگر همسر بد هم نصیبش نشد چه ؟
امام فرمودند : خداوند قبل از مرگ به او توفیق توبه عنایت می فرماید.
باز هم آن مرد از روی عنادی که داشت گفت: و اگر نتوانست قبل از مرگ توبه کند چه ؟
امام فرمودند : « به کوری چشم تو ! ما او را شفاعت خواهیم کرد »

عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية، ج1، ص: 345

ارسالی توسط آقای نوید ساکت

نوشتن دیدگاه