الإمامُ الصّادقُ عليهالسلام: لمّا سُئلَ: هل يُكرَهُ المؤمنُ على قَبضِ رُوحِهِ ؟: لا واللّه، إنّهُ إذا أتاهُ ملَكُ المَوتِ لقَبضِ رُوحهِ جَزِعَ عِندَ ذلكَ ، فيَقولُ لَهُ ملَكُ المَوتِ : يا وَليَّ اللّه لا تَجزَعْ، فوالّذي بَعَثَ محمّدا صلى الله عليه و آله و سلّم لَأنا أبَرُّ بِكَ وأشفَقُ علَيكَ من والِدٍ رَحيمٍ لو حَضَرَكَ، افتَحْ عَينَكَ فانظُرْ.
قالَ: و يُمَثَّلُ لَهُ رسولُ اللّه صلى الله عليه و آله و سلّم و أميرُالمؤمنينَ و فاطمةُ و الحسنُ و الحسينُ و الأئمةُ من ذُرِّيتِهِم عليهم‌السلام فيقالُ لَهُ: هذا رسولُ اللّه و ... رُفَقاؤكَ ... فما شيءٌ أحَبَّ إلَيهِ مِنِ استِلالِ رُوحِهِ واللُّحوقِ بالمُنادي.
«كافي،جلد3 صفحه 127- منتخب ميزان الحكمة 520»
امام جعفر صادق عليهالسلام در پـاسخ بـه اين پـرسش كه آيـا مؤمن از جان كندن خود ناراحت می‌شود فرمودند: نه، به خدا، زمانى كه فرشته مرگ (عزرائيل) براى ستاندن جانش مىآيد، او بىتابى مىكند.
امّا عزرائيل به او میگويد: اى دوست خدا، بىتابى مكن؛ زيرا سوگند به آن كه محمّد صلى الله عليه و آله و سلّم را برانگيخت، من از پدر مهربانى كه به بالينت بيايد، با تو خوش رفتارتر و مهربانترم. چشمت را باز كن و بنگر.
حضرت فرمود: رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلّم و اميرمؤمنان و فاطمه و حسن و حسين و امامان از نسل آنها عليهم‌السلام، در برابرش نمايان مىشوند و به او گفته مىشود: اين رسول خدا و ... رفيقان و همرهان تو هستند ... در اين هنگام ، چيزى براى او خوشتر از اين نيست كه جان از بدنش جدا شود و به منادى بپيوندد.
ارسالی توسط آقای نوید ساکت
