استقرار دين  
اين كه كسى هدف نهضت امام حسين را در حكومت دارى خلاصه نمايد به نظر مى رسد كوتاه بينى باشد. هدف فراتر از اين محور بود. زيرا هدف استقرار دين در ابعاد گوناگون معارف و اخلاق و رفتار جامعه مى باشد. هدف نهضت تداوم دين ، و جارى شدن دين در بستر تاريخ جامعه مى باشد. و البته كه حكومت دارى دينى بهترين ابزار براى شكل دادند و تحقق چنين هدف مى باشد.
ليكن اگر حكومت دارى دينى در جامعه اى شكل نگرفت لزوما به اين معنا نيست كه دين از ان جامعه رخت بربسته باشد. زيرا استقرار دين در ابعاد ديگر معارف و انديشه ها، اخلاق و رفتار فرصت پديدار خواهد داشت كه چه در صورت حكومت دارى دينى امر محورى مى تواند جامعه را در نمادينه نمودن و تجلى دينى تبلور دهد.
بر اين اساس همان گونه كه هدف اصلى حزب عثمانيه در چالشگرى عليه عترت دين زدايى بود، هدف اصلى عترت نيز استقرار دين الهى بود.
و اين استقرار دين الهى اگر امام حسين به كوفه مى رسيد و با توان و حمايت تشكل همسوى اهل بيت حزب عثمانيه را از عريكه قدرت مى افكند و حكومت دارى دينى را مستقر مى ساخت و همانند پدرش على دوباره كوفه را پايگاه حكومت دارى علوى قرار مى داد، به تمام انگيزه و اهداف دستيازى مى نمود. ليكن اين گونه نيست كه وقتى اوضاع دگرگون شود و حضرت نتواند رهبرى جامعه را در حكومت دارى به عهده بگيرد به ان اهداف دست يازى نتواند نمايد. اين سخن بدور از تحقيق است كه از قلم كسى تراوش نمايد. كه حال كه حسين كشته شده است به اهدافش نرسيده است . زيرا ثمرات و نتايج بر زنده و باقى ماندن حسين و توان مندى حكومت دارى وى وابسته است . اگر اقدامى فرجامش كشته و شهادت امام باشد ان اثرى كه بر زنده بودن امام است بعد از رحلت وى بيار نمى نشيند!اين انديشه كه با تحليل هاى فراوان اصرار بر بارور نمودن ان است اسيب پذير مى توان باشد. زيرا هدف استقرار دين همان گونه كه ممكن است از راه حكومت دارى دينى به دست ايد ممكن است از طريق ايثار و شهادت نيز فراهم شود.
فرهنگ ايثار و شهادت باورهاى زلال توحيدى را بارور و در اعماق جان انسان ها نفوذ داده و اخلاق و رفتار آنان را پاك مى نمايد. و استقرار دين مگر غير از ببار نشاندن انديشه هاى توحيدى و اخلاف و رفتار جامعه است .
بر اين اساس در استقرار دو راه وجود دارد استقرار حكومت دارى دينى ، فداكارى تا شهادت . براى رسيدن به استقرار دين در باورها و اخلاق و رفتار، راه دوم همانند راه اول به يك مقصد پايان مى يابند و يك هدف را تامين مى نمايند. اگر در نهضت امام حسين عليه السلام راه اول هموار نشد راه دوم برگزيده شده ان اهداف مقدس با انتخاب راه ايثار و شهادت تامين گرديد. امام حسين عليه السلام اين راه را انتخاب نمود كه چالشگران دينى بر اين خيال نباشند كه اگر شرايط را همانند بنى اميه ان گونه فراهم اورند، مى توانند دين را مهار كنند و تاثير گذارى ان را مانع شود. و يا مى توانند با فراهم آوردن ان شرايط عزت و كرامت انسان ها را اسيب رسانند و جامعه را برده و بنده خويش سازند. راه ديگر وجود دارد كه راه سر افرازى و عزت حسينى مى باشد كه درس آزادگى و آزاد زيستى و سر بلندى و سترگ زندگى را مى اموزد. راه ديگرى وجود دارد كه راه آرمان خواهى است كه با گزينش ‍ راه شهادت دين را مستقر مى سازد. براى تحليل و شفاف نمودن راه ايثار و شهادت بايد از فرهنگ قرآن و عترت يارى جست تا اين محور به خوبى آشكار گردد.

نوشتن دیدگاه