وَ جَعَلْنا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْناهُمْ فَهُمْ لا يُبْصِرُونَ

ترجمه :
9. و قرار داديم از مقابل آن‌ها سدى و از عقب سر آن‌ها سدى كه راه پس و پيش نداشتند، پس كور كرديم چشم‌هاى ايشان را، پس آن‌ها ديگر نمى‌بينند[1] .
 
تفسير :
]نپذيرفتن حقيقت بر اثر حب دنيا[
اين آيه شريفه را تفسيرات مختلفه كرده‌اند و آنچه به نظر مى‌آيد اينكه اين‌ها غرق دنيا شدند، به طورى كه ديگر تمام راه‌ها براى آن‌ها بسته شد، چنانچه حضرت لقمان به فرزندش فرمود: «الدُّنيا بَحرٌ عميقٌ قَدْ غَرِقَ فِيها خَلْقٌ كَثيرٌ»[2]  و  ما امروز مشاهده مى‌كنيم كه نوع اين‌ها به اصطلاح كلافه سر به گم شده‌اند و راه به جايى پيدا نمى‌كنند. چنان دنيا آن‌ها را مشغول كرده كه چشم قلب آن‌ها كور شده، گوش قلب كر شده، زبان قلب لال شده، راه هدايت بر آن‌ها بسته شده، راه به جايى پيدا نمى‌كنند (صُمٌّ بُكْمٌ عُمْىٌ فَهُمْ لا يَرْجِعُونَ)[3] ، (فَهُمْ لا يَعْقِلُونَ)[4] .
(وَ جَعَلْنا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا) هر چه بخواهند پيش روند هزار گونه موانع جلوگير آن‌هاست و رافعى[5]  هم ندارند:
«مَنْهُومَانِ لاَ يَشْبَعَانِ: طَالِبُ الدُنْيَا وَطَالِبُ العِلْمِ»[6] .
و اگر بخواهند برگردند (وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا) دنيا آن‌ها را رها نمى‌كند و هواى نفس و شيطان نمى‌گذارند.
(فَأَغْشَيْناهُمْ) چشمِ قلب كور شده، پرده غفلت روى چشم قلب افتاد، قلب تاريك شده، گرد و غبار معاصى آينه قلب را سياه كرده.
(فَهُمْ لا يُبْصِرُونَ) و اگر مراد قيامت باشد، آن قدر در جهنم جاى آن‌ها ضيق مى‌شود كه يك قدم پس و پيش نمى‌توانند بردارند. به يك طرف آن‌ها شيطانى بسته شده و به يك طرف آن‌ها سنگ كبريت، و جهنم بر آن‌ها تاريك و ظلمانى شده. تاريكى جهنم و سياهى كفر و معاصى و ظلمت و وحشت و خوف چنان آن‌ها را فرو گرفته كه (وَ جَعَلْنا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْناهُمْ فَهُمْ لا يُبْصِرُونَ) در حق آن‌ها مصداق اتم است.

[1] .  ترجمه ديگر: و ما فرا روى آن‌ها سدّى و پشت سرشان سدّى نهاده و پرده‌اى بر چشمانآنان فرو گسترده‌ايم، در نتيجه نمى‌توانند ببينند.
[2] .  دنيا دريايى ژرف است كه مردم فراوانى در آن غرق شدند. تفسير قمى: ج2، ص140؛كافى: ج1، ص16، ح12 و بحارالأنوار: ج75، ص299، ضمن ح1.
[3] .  كرند، لالند، كورند؛ بنابراين به راه نمى‌آيند. سوره بقره: آيه 18.
[4] .  و در نمى‌يابند. همان: آيه 171.
[5] .  رافع : از ميان برنده و نابود كننده.
[6] .  دو گرسنه هستند كه سير نمى‌شوند: طالب دنيا و طالب علم. كافى: ج1، ص46، ح1؛ نهجالبلاغه: حكمت 457؛ عوالى اللالى: ج4، ص77 و بحارالأنوار: ج1، ص183، ح83.

نوشتن دیدگاه