أَ وَ لَمْ يَرَ الاِْنْسانُ أَنّا خَلَقْناهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ

ترجمه :
77. آيا نمى‌بيند انسان كه ما او را خلق كرديم از نطفه؟ پس از آن، اين انسان خصم آشكار مى‌شود[1] .
 
تفسير :
]خصومت انسان و انكار معاد[
انسان در غايت ضعف است: (وَ خُلِقَ الاِْنْسانُ ضَعِيفاً)[2]  از اميرالمومنين 7 است فرمود :
«أَوَّلُهُ نُطّفَةٌ قَذِرَةٌ وآخِرُهُ جِيفَةٌ نَتِنَةٌ، وبَيْنَهُمَا حَامِلُ الْعَذَرَةِ»[3] .
 قدرت بر دفع كوچكترين بلاى الهى را ندارد و جلب كوچكترين نِعَمِ او را ندارد.
(أَ وَ لَمْ يَرَ الاِْنْسانُ) به خود نمى‌آيد و فكر نمى‌كند (أَنّا خَلَقْناهُ مِنْ نُطْفَةٍ) آن هم كه يكى از نجاسات است كه از كثافات مأكولات و مشروبات گرفته شده، آن هم از عورت پدر در عورت مادر ريخته شده و از عورت مادر بيرون آمده و در مدت رضاع[4] ، شيرى كه از همان خون حيض گرفته شده،
خوراك او بوده و قدرت بر نگاهدارى خود يك نفس ندارد. اگر فرو رود بر نگردد و اگر بيرون آيد فرو نرود، كارش تمام است. مع ذلك (فَإِذا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ) كارش به جايى برسد كه دعوى خدايى كند و بانگ انا ربكم الاعلى[5] بزند و كبر و نخوت و عجب او به جايى برسد كه تكذيب انبيا كند، طغيان و سركشى و فسق و فجور و ظلم و تعدّى و تَفَرعُن[6]  و تجبّر كند، واقعاً كمال حماقت است.

[1] .  ترجمه ديگر: مگر آدمى ندانسته است كه ما او را از نطفه‌اى آفريده‌ايم، پس بناگاه وىستيزه‌جويى آشكار شده است.
[2] .  و انسان ناتوان آفريده شده است. سوره نساء: آيه 28.
[3] .  ابتداى او آبى آلوده و نجس و پايان او لاشه‌اى گنديده و بد بوست و خود در اين بينحامل كثافات است. نهج البلاغة: ضمن حكمت45 و بحارالأنوار: ج7، ص294، ح28.
[4] .  به تعبير ديگر: در دوران شيردهى.
[5] .  من پروردگار برتر شما هستم. اشاره به آيه 24 سوره نازعات.
[6] .  تَفَرعُن: تكبر وخودخواهى.

نوشتن دیدگاه