وَ وَهَبْنا لَهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنّا وَ ذِكْرى لاُِولِى الاَْلْبابِ

ترجمه :
43. و بخشيديم براى او اهل او را، تمام اولادهايى كه تلف شده بودند چه قبل از كسالت او و چه در حال كسالت او زنده شدند و خداوند مثل آن‌ها را هم به او عنايت فرمود كه آن‌ها مضاعف شدند و اين موهبت رحمتى بود و تفضلى در حق ايوب و يادآورى براى صاحبان لبّ و عقل و ادراك[1] .
 
تفسير :
]آزمايش ايّوب  7 پندى براى خردمندان[
كه تمام افعال الهى چه اخذ و چه اعطا، چه نعمت و بلا، از روى حكمت ومصلحت است. انسان بايد در بلا صبر كند و در نعمت شكر (إِنَّما يُوَفَّى الصّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسابٍ)[2] ، (لَئِنْ شَكَرْتُمْ لاََزِيدَنَّكُمْ)[3]  حتى در اخبار دارد كه مواشى ]= دام‌ها[ و مزارع او دو برابر شد[4] .
 
[1] .  ترجمه ديگر: و مجدداً كسانش را و نظاير آن‌ها را همراه آن‌ها به او بخشيديم تا رحمتى ازجانب ما و عبرتى براى خردمندان باشد.
[2] .  بى‌ترديد، شكيبايان پاداش خود را بى‌حساب و به تمام خواهند يافت. سوره زمر: آيه 10.
[3] .  اگر واقعاً سپاسگزارى كنيد، نعمت شما را افزون خواهم كرد. سوره ابراهيم: آيه 7.
[4] .  ر. ك: تفسير منهج الصادقين: ج4، ص744 و تفسير البرهان: ج6، ص505.

نوشتن دیدگاه