[آغاز جزء بيست و پنجم قرآن مجيد]
 47 «إِلَيْهِ يُرَدُّ عِلْمُ السّاعَةِ وَ ما تَخْرُجُ مِنْ ثَمَراتٍ مِنْ أَكْمامِها وَ ما تَحْمِلُ مِنْ أُنْثى وَ لا تَضَعُ إِلاّ بِعِلْمِهِ وَ يَوْمَ يُنادِيهِمْ أَيْنَ شُرَكائِى قالُوا آذَ نّاكَ ما مِنّا مِنْ شَهِيدٍ»

ترجمه:
47. به سوى او برمى‏گردد علم ساعة كه يوم القيامة باشد و آنچه بيرون مى‏آيد از
ميوه‏ها و ثمرات از ميانؤ پوست آن‏ها و حمل برنمى‏دارند زن‏ها و نمى‏زايند مگر به علم
او، و روزى كه ندا مى‏فرمايد: كجايند شركاى من؟ در جواب مشركين مى‏گويند: ما
اعلان مى‏كنيم و فرياد مى‏زنيم كه نيست از ما شهادت دهنده‏اى[1].
 
تفسير:
[علوم منحصر به خداوند سبحان]
«إِلَيْهِ يُرَدُّ عِلْمُ السّاعَةِ» از علوم مختصؤ به ذات اقدس او علم الساعه [است]،
چنانچه مى‏فرمايد: «إِنَّ اللّه‏َ عِنْدَهُ عِلْمُ السّاعَةِ وَ يُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَ يَعْلَمُ ما فِى الْأَرْحامِ»[2] الآية.
«وَ ما تَخْرُجُ مِنْ ثَمَراتٍ مِنْ أَكْمامِها» و آنچه بيرون مى‏آيد از زمين از فواكه و
حبوبات و خضرويات، از ميان جلدهاى آن‏ها از صحت و فساد و خصوصيات آن‏ها و
رنگآميزى آن‏ها و فوايد آن‏ها و طعم آن‏ها. «وَ ما تَحْمِلُ مِنْ أُنْثى» از انعقاد نطفه و
علقه و مضغه و لحم و استخوان و صورت‏بندى و زيبايى و زشتى و ناقص و تام و ساير
خصوصياتش، سعيد و شقى، صالح و طالح و غير اين‏ها. «وَ لا تَضَعُ إِلاّ بِعِلْمِهِ» از
وضع حمل و كيفيت آن. «وَ يَوْمَ يُنادِيهِمْ أَيْنَ شُرَكائِى» اين‏هايى كه شريك من قرار
داديد. «قالُوا آذَنّاكَ ما مِنّا مِنْ شَهِيدٍ» به كلى منكر مى‏شوند كه ما شريكى براى تو
قائل نيستيم و شهادت نمى‏دهيم، چنانچه قسم ياد مى‏كنند: «وَ اللّه‏ِ رَبِّنا ما كُنّا
مُشْرِكِينَ»[3].

[1] .  ترجمه ديگر: دانستنِ هنگامِ رستاخيز فقط منحصر به اوست، و ميوه‏ها از غلاف‏هايشان بيرون
نمى‏آيند و هيچ مادينه‏اى بار نمى‏گيرد و بار نمى‏گذارد مگر آنكه او به آن علم دارد. و روزى كه خدا آنان را ندا مى‏دهد: شريكان من كجايند؟ مى‏گويند: با بانگ رسا به تو مى‏گوييم كه هيچ گواهى از ميان ما نيست.
[2] .  در حقيقت، خداست كه علم به قيامت نزد اوست، و باران را فرو مى‏فرستد، و آنچه را كه در رحم‏هاست مى‏داند. سوره لقمان: آيؤ 34.
[3] .  مى‏گويند: به خدا، پروردگارمان سوگند كه ما مشرك نبوديم. سوره انعام: آيؤ 23.

نوشتن دیدگاه