48  «وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَدْعُونَ مِنْ قَبْلُ وَ ظَنُّوا ما لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ»

ترجمه:
48. و از نظر آن‏ها مى‏رود آنچه را كه بودند مى‏خواندند از قبل در دنيا و احتمال
نمى‏دهند كه از براى آن‏ها فرارگاهى و نجاتى باشد، يعنى يقين دارند كه چاره‏اى
ندارند[1].
 
تفسير:
«وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَدْعُونَ مِنْ قَبْلُ» از اصنام و گاو و گوساله و شجر و نار و
ملك و جنّ و انس كه اين‏ها را پرستش مى‏كردند و اله خود قرار داده بودند، به كلى از
نظر آن‏ها مى‏رود. «وَ ظَنُّوا» «ظن» در اينجا به معنى يقين است، يعنى احتمال خلاف
نمى‏دهند. «ما لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ» هيچ پناهى و دادرسى و نجات دهنده‏اى از براى
آن‏ها نيست.
*    *    *
[1] .  ترجمه ديگر: و آنچه را پيش از اين به خدايى مى‏خواندند، از نظرِ آنان ناپديد مى‏شود و مى‏دانند
كه آنان را روى گريز نيست.

نوشتن دیدگاه