41 «وَ لَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُولئِكَ ما عَلَيْهِمْ مِنْ سَبِيلٍ»

ترجمه:
41. پس كسى كه يارى شود بعد از اينكه به او ظلم شده، پس اين‏ها نيست بر
آن‏ها مسئوليتى و سبيلى[1].

تفسير:
[لزوم يارى مظلوم در مقابل ظالم]
«وَ لَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ» البته مظلوم حق مطالبه از ظالم دارد و اگر خود قدرت
بر اخذ حق خود ندارد، مى‏تواند طلب نصرت از ديگران كند و بر ديگران هم لازم
است در حد امكان او را يارى كنند و حقّ او را از ظالم بگيرند، وَلَو به مراجعؤ به حاكم
و ترافع نزد حاكم و اثبات حق خود و اخذ از ظالم.
 
مسئله:  [عدم جواز رجوع به قضاتِ حكومت طاغوت]
اگر محتاج شد به رجوع به حاكم جور و حكم او، آيا جائز است يا جائز نيست؟
در خبر است از حضرت باقر عليه‏السلام كه از آن حضرت سؤل كردند كه دو نفر از مواليان
شما اختلاف پيدا كردند در دَيْن يا ميراث و رجوع كردند به قضات عامّه و حكم شد
دربارؤ آن‏ها. آيا بر طبق اين حكم مى‏توان رفتار كرد؟ حضرت نهى أكيد كردند كه اين
حكم طاغوت است و نبايد بر طبقش عمل كرد[2]. مشاهده كنيد شرع مطهر اجازؤ
تقاص مى‏دهد، وَلَو سرقت از مالش، ولى اجازؤ ترافع نزد حاكم جور نمى‏دهد. گفتند
پس چه كنيم؟ فرمود:
«انظُروا إلى رَجُلٍ مِنْكُمْ قَد رَوى حَديِثَنا، وَ نَظَرَ فِي حَلالِنا وَ حَرامِنا، وَ عَرَفَ أَحكامَنا
فَاجْعَلُوه حَكَماً، فَإنِّي قَدْ جَعَلْتُهُ حاكِماً فَمَنْ رَدَّ عَلَيْهِ فَبِحُكْمِنا اسْتَخَفَّ، و الرادُّ عَلَيْهِ كَالرادِّ
عَلَيْنا، وَ الرادُّ عَلَيْنا كَالرادِّ عَلَىَ اللّه‏ِ، وَ الرادُّ عَلَى اللّه‏ِ فِي حَدِّ الشِركِ بِاللّه‏ِ»[3]. از اين حديث
آنچه بايد بفهميد، بفهميد.

«فَأُولئِكَ ما عَلَيْهِمْ مِنْ سَبِيلٍ» مسئوليتى ندارند، نه محق كه طلب نصرت مى‏كند
و نه آن‏هايى كه او را نصرت مى‏كنند، زيرا احقاق حق خود مى‏كند، چه راجع به
قصاص باشد و چه راجع به ديه و چه راجع به اخذ حق.

[1] .  ترجمه ديگر: و هر كه پس از ستم ديدنِ خود، يارى جويد و انتقام گيرد راه نكوهشى بر ايشان
نيست.
 
[2] .  كافى: ج7، ص412، ح5؛ تهذيب الأحكام: ج6، ص218، ح6 و وسائل الشيعة: ج27، ص13، ح4.
 
[3] .  به مردى از گروه خود نظر كنيد كه احاديث ما را روايت مى‏كند و به حلال و حرام ما آگاه است و احكام ما را مى‏شناسد . پس او را در ميان خود حاكم كنيد . زيرا كه من او را حاكم بر شما قرار دادم . هر كس او را نپذيرد ، حكم ما را كوچك شمرده است . انكار نمودن او مانند انكار ماست و انكار ما همانند انكار خداست و انكار خداوند در حد شرك به خداست . همان . 

نوشتن دیدگاه