تشنه آب حیاتم ساقی عین الیقین
خیز و لبریزم بده جامی ازآن ماءمعین
آتِنی کأساً رَویّا سائغاً للشّاربین
تا شوم رَطبُ اللّسان گویم به لحنی دلنشین
در غدیرخم هویدا گشت سریاوسین
صانَک اللّه ساقیا برخیز و پرکن جام را
از غدیر آور خمی این رند درد آشام را
ساغرم لبریز ریز،اتمام کن اکرام را
تا که شویم زان طهور ازجام دل اوهام را
تافتد عکسی درآن از نقشبند ماءو طین
حبّذ اعید سعیدی کش خداوند مجید
خم رنگ آمیزی خودرا دراین عید آفرید
صبغة الله خود از این خم ولایت شد پدید
تاشقی ممتاز گردد اندر این عید ازسعید
نیست رَیبی ذالک الیمُ هُدیً لِلمُتَّقین
ای غدیرخم ترا مانند در اعیاد نیست
عاشقان را چون تو در اعیاد عیدی یاد نیست
فطر و هم نوروز واضحی بی تواش بنیاد نیست
بلکه عیدی چو ن تو اندرعالم ایجاد نیست
ای تو در اعیاد چون ختم رسل در مرسلین
ایها العیدالسعید ای مایه ءعزّ وجلال
وی به مدحت منطق گردون شده لال ازکلال
وه چه خوش شستی به یمن خود ز دل گرد ملال
درتو گردید آشکارا سرّحیّ لایزال
روی دست مصطفی ،دست خدا ازآستین
مهر یثرب ،ماه بطحا،خسرو گردون سریر
چون دراین روز همایون کرد جا اندرغدیر
داد فرمان،تابه امرخالق حی قدیر
منبری از سنگ خاره یا که از قتب بعیر
ساخته تا آن که گردد برفرازآن مکین
کرد جا بر عرشه منبر شه عرش آسمان
تا به امرحق شود بر قطب امکان ترجمان
سر (الرّحمن علی العرش استوی) آمد عیان جهان
رمز (کنت کنز) شد بی پرده پیدا درجهان
نور مصباح ولایت تافت ازمشکات دین
