1     «ق وَ الْقُرْآنِ الْمَجِيدِ»

ترجمه[1]:
تفسير:
[معناى حروف مقطعه قرآن]
«ق» مكرر گفته شده كه حروف مقطعه قرآن رموزى است[2] «لاَ يَعلَمُها اِلاّ اللّه‏ُ
وَ الرّاسِخونَ فى العِلْمِ»[3] و اخبارى كه نقل مى‏كنند از جَبَل «قاف» كه محيط به دنياست
از زُمُرّد[4] اخضر و خضرويت آسمان از اوست و مَلَكى است در آن نامش ترجائيل
و وراى آن جَبَل، هفتاد هزار عالَم است، اكثر از عدد جن و انس و تمام لعن مى‏كنند
فلان فلان را. و اميرالمؤنين عليه‏السلام با جمعى از اصحابش رفتند به كوه «ق» و با آن مَلَك
مكالماتى داشتند[5]. چون از فهم ما بيرون است و با اكتشافات امروزه سازش ندارد،
لذا مى‏گوييم محتاج به تأويل است و از فهم ما دور است.
«وَ الْقُرْآنِ الْمَجِيدِ» واوِ قسم است كه خداوند قسم ياد مى‏كند به اين قرآن.
و مجيدش گفتند به واسطؤ عظمت و بزرگى قرآن كه احد ثَقَلين است[6] و هدايت

كنندؤ به قويم‏ترين راه‏ها. و اوصاف قرآن[7] و اهميت او بسيار است، چه در قرآن بيان
شده و چه در اخبار ذكر فرموده‏اند.

[1] .  قاف؛ سوگند به قرآن پرشكوه.
 
[2] .  ر . ك: همين تفسير ، ج1 ، ص251، ذيل تفسير آيه 1 سوره بقره.
 
[3] .  تأويلش را جز خدا و ريشه‏داران در دانش كسى نمى‏داند. سوره آل عمران: آيه 7.
 
[4] .  زُمُرّد: از سنگ‏هاى قيمتى و عموماً سبزرنگ شفاف و درخشان است.
 
[5] .  ر.ك: بصائر الدرجات: ب14، ص512؛ تفسير قمى: ج2، ص323؛ معانى الأخبار: ص22 و المحتضر: ص133.
 
[6] .  اشاره به روايت شريفه «إني تاركٌ فيكُمُ الثقلين: كتابَ اللّه‏ و عترتي أهل بيتي ». ر. ك: صحيح مسلم: ج4، ص1873، ح2408؛ سنن الترمذى: ج5، ص428، ح3874؛ مسند احمد: ج3، ص14؛ بصائر الدرجات: ص433؛ كافى: ج2، ص415، ضمن ح1؛ امالى صدوق: ص500، ح686؛ كمال الدين: ص240، ح60 و بحار الأنوار: ج2، ص285، ضمن ح2 با اندكى تفاوت.
 
[7] .  براى آگاهى بيشتر درباره صفات و نام‏هاى قرآن به همين تفسير: ج1، گفتار اول، ص64 ـ 78 رجوع فرماييد.

نوشتن دیدگاه