2 «بَلْ عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ فَقالَ الْكافِرُونَ هذا شَىْ‏ءٌ عَجِيبٌ»

ترجمه:
2. بلكه تعجب مى‏كنند اينكه آمد آن‏ها را انذار كننده‏اى از خود آن‏ها. پس گفتند
كفار: اين امر عجيبى است[1].
 
تفسير:
[شگفتى كافران از بشر بودن پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله]
اولاً، جواب قَسَم در آيؤ قبل كه فرمود «ق وَ الُقرآنِ المَجيدِ» محذوف است
و ممكن است اين باشد كه محمد صلى‏الله‏عليه‏و‏آله رسول اللّه‏ است به دلالت اين آيه شريفه نظر به
اينكه تعجب مى‏كنند كه بشر، رسول باشد، زيرا او هم مثل ساير افراد بشر است. بايد
رسول مَلَك باشد، چنانچه در بسيارى از آيات به اين مطلب اشاره فرمود و ممكن
است جواب قَسَم، بَعث؛ يَومَ القيامَةِ[2] باشد، به دلالت آيؤ بعد كه اشاره مى‏شود.
«بَلْ عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ» و ما در بحث نبوت در كلم‏الطيّب[3] و در

خلال اين آيات در سُوَرِ قرآنيه بيان كرده‏ايم كه البته بايد رسول از جنس بشر باشد.
غايهُ‏الامر، بشرى كه داراى شرايط رسالت و نبوت باشد و بشر با بشر ديگرى بسيار
تفاوت دارد. يك بشر از ملائكه بالاتر مى‏رود كه مأمور مى‏شوند به سجده به او و يك
بشر از حيوانات پست‏تر مى‏شود: «أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ»[4].

آدمى زاده طرفه معجونى است
  كه از فرشته سرشته و از حيوان

گر كند ميل اين شود به از اين
  ور كند ميل آن شود پس از آن


از اميرالمؤنين عليه‏السلام است: «مَنْ غَلَبَ عَقْلُهُ شَهوَتَهُ فَهُو أفضلُ مِنَ الْمَلائكةِ وَ مَن غَلَبَ
شَهوَتُهُ عَقْلَهُ فَهُو شَرٌ مِنَ الْبَهائِمِ»[5].
انسان مركب از روح و بدن و سِرّ و عَلَن و ظَهر[= پشت] و بَطن[است] و اِنذارِ
رسول، خبر از بعثِ در قيامت و عذابِ جهنم است.
«فَقالَ الْكافِرُونَ هذا شَىْ‏ءٌ عَجِيبٌ» البته مراد كفارى هستند كه معتقد به هيچ
پيغمبرى نيستند و منكر بعث هستند. مثل اكثر ممالك امروزه.
*    *    *
[1] .  ترجمه ديگر: بلكه از اينكه هشدار دهنده‏اى از خودشان برايشان آمد، در شگفت شدند و كافران
گفتند: «اين [محمّد و حكايت معاد] چيزى عجيب است».
 
[2] .  رستاخيز؛ روز قيامت.
 
[3] .  ر.ك: الكلم الطيّب: ص142.
 
[4] .  آنان همانند چهارپايان، بلكه گمراه‏ترند. سوره اعراف: آيه 179.
 
[5] .  هر كه عقلش بر شهوتش پيروز شود، از ملائكه برتر است و هر كه شهوتش بر عقلش غالب شود،
از چهارپايان بدتر است. علل الشرايع: ج1، ب6، ص4؛ وسائل الشيعة: ج15، ب9، ص209 و بحارالأنوار: ج57، ب39، ص299. با اندكى تفاوت 

نوشتن دیدگاه