6     «أَ فَلَمْ يَنْظُرُوا إِلَى السَّماءِ فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْناها وَ زَيَّنّاها وَ ما لَها مِنْ
          فُرُوجٍ»

ترجمه:
6. آيا پس از اين نظر نمى‏كنند به طرف آسمان؛ بالاى سر آن‏ها چگونه بنا نموديم
آن را و زينت داديم او را و نيست از براى آن فُرجه؟[1]
 
تفسير:
[در بيان آسمان و سِرّ مفرد بودن لفظ آن]
«أَ فَلَمْ يَنْظُرُوا إِلَى السَّماءِ فَوْقَهُمْ» چون انسان در هر نقطه از زمين باشد، آسمان
بالاى سر اوست و نگاه به بالا كنيد، مى‏بينيد كه چه قدرت‏نمايى كه بدون اينكه به جايى
وصل شده باشد يا بر جايى اعتماد كرده باشد كه مى‏فرمايد: «خَلَقَ السَّمواتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ
تَرَوْنَها»[2]، و سِرّ اينكه در اينجا مفرد بيان فرموده براى اين است كه آنچه ديده
مى‏شود، همان آسمان اول است و بقيه آسمان‏ها [قابل ]مشاهد[ه] انسان نيست.
 
[در بيان وجود سيّاره‏ها و كواكب در آسمان اول]
«كَيْفَ بَنَيْناها» به اين عظمت و استقامت و استحكام «وَ زَيَّنّاها» به اين
ستاره‏ها و خورشيد و ماه و از اين جمله استفاده مى‏شود كه تمام اين كواكب از ثوابت
و سيارات در آسمان اول هستند. با اين همه بُعدى [= دورى] كه از يكديگر دارند،
چنانچه در جاى ديگر مى‏فرمايد: «فَقَضاهُنَّ سَبْعَ سَمواتٍ فِى يَوْمَيْنِ وَ أَوْحى فِى كُلِّ سَماءٍ
أَمْرَها وَ زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِمَصابِيحَ»[3] كه صريح است در اين دَعوى و شرحش
گذشت[4]. «وَ ما لَها مِنْ فُرُوجٍ» هيچ‏گونه شكافى و رخنه‏اى و انفصالى در او نيست.
محيط به جميع كُرات سُفليه است.
*    *    *

[1] .  ترجمه ديگر: مگر به آسمان بالاى سرشان ننگريسته‏اند كه چگونه آن را ساخته و زينتش داده‏ايم
و براى آن هيچ‏گونه شكافتگى نيست؟
 
[2] .  آسمان‏ها را بى‏هيچ ستونى كه آن را ببينيد خلق كرد. سوره لقمان: آيه 10.
 
[3] .  پس آن‏ها را به صورت هفت آسمان، در دو هنگام مقرر داشت و در هر آسمانى كار آن را وحى فرمود. و آسمان اين دنيا را به چراغ‏ها آذين كرديم. سوره فصلت: آيه 12.
 
[4] .  ر.ك: همين تفسير، ج19، ص162، ذيل تفسير آيه 12 سوره فصلت.

نوشتن دیدگاه