7     «وَ الْأَرْضَ مَدَدْناها وَ أَلْقَيْنا فِيها رَواسِىَ وَ أَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ زَوْجٍ
          بَهِيجٍ»

ترجمه:
7. و زمين را كِش داديم او را، و القا كرديم بر روى او كوه‏ها و جبال و رويانيديم در
زمين از هر زوجى با بَهجت و خوش‏نمايى[1].
 
تفسير:
[شگفتى‏هاى خلقت زمين]
«وَ الْأَرْضَ مَدَدْناها» كرؤ زمين ابتدا در ميان كرؤ آب بود، به واسطؤ تَمَوُّج
درياها آمد روى آب، و اول نقطه‏اى كه از آب خارج شد، زمين كعبه بود و مكه
معظمه كه مى‏فرمايد: «إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنّاسِ لَلَّذِى بِبَكَّةَ مُبارَكاً»[2] بعد از آن به
تدريج از آب يك ربع كرؤ زمين خارج شد و سه ربع آن در آب است كه ربع
مسكونش نامند و لذا مكه را «اُمّ القُرى» ناميدند[3] و به اين مناسبت پيغمبر را اُمّى نام
نهادند نه به معنى بى‏سواد كه مفسرين گفتند.
«وَ أَلْقَيْنا فِيها رَواسِىَ» اين كوه‏ها و جبال به منزلؤ لنگر كشتى است كه زمين
متزلزل نشود، ولذا در علامات قيامت موقعى كه كوه‏ها از هم پاشيده مى‏شود، زمين
متزلزل مى‏شود كه مى‏فرمايد: «وَ إِذَا الْجِبالُ نُسِفَتْ»[4]، و مى‏فرمايد: «إِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ
زِلْزالَها»[5].
«وَ أَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ» «زوج» در اينجا گفتند: به معنى صنف است،
يعنى از هر صنفى از اصناف نباتات رويانيديم در زمين با بهجت مثل گل‏ها و رياحين
و شكوفه‏ها و اوراقِ سبز و خَضرويات كه منظرؤ آن‏ها بهجت مى‏آورد و موجب
مسرت مى‏شود و كَيف و لذّت دارد.
*    *    *
 

[1] .  ترجمه ديگر: و زمين را گسترديم و در آن لنگرآسا كوه‏ها فرو افكنديم و در آن از هر گونه جُفت
دل‏انگيز رويانيديم.
 
[2] .  بى‏شك، اولين خانه‏اى كه براى مردم نهاده شده است، همان زمينى است كه در مكه است و مبارك. سوره آل عمران: آيه 96.
 
[3] .  ر.ك: همين تفسير: ج19، ص207، ذيل تفسير آيه 7 سوره شورى.
 
[4] .  و آنگاه كه كوه‏ها از جا كنده شوند. سوره مرسلات: آيه 10.
 
[5] .  آنگاه كه زمين به لرزش خود لرزانيده شود. سوره زلزله: آيه 1.

نوشتن دیدگاه