2     «الَّذِينَ يُظاهِرُونَ مِنْكُمْ مِنْ نِسائِهِمْ ما هُنَّ أُمَّهاتِهِمْ إِنْ أُمَّهاتُهُمْ
          إِلاَّ اللاّئِى وَلَدْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ مُنْكَراً مِنَ الْقَوْلِ وَ زُوراً وَ إِنَّ
          اللّه‏َ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ»

ترجمه:
2. كسانى كه ظهار مى‏كنند از زن‏هاى خود، نيستند آن‏ها مادران آن‏ها. نيست
مادران آن‏ها مگر زن‏هايى كه زائيده‏اند آن‏ها را و محققاً اين‏ها هرآينه مى‏گويند قول
منكر و بى‏جا و بى‏موقع[1].
 
تفسير:
[حرام بودن ظهار و كفاره آن]
از اين آيه استفاده مى‏شود كه حرام است ظِهار و نبايد ظهار كرد و زن بر شوهر
حرام نمى‏شود. سپس خداوند كفارؤ اين معصيت را بيان مى‏فرمايد، چنانچه بسيارى از
معاصى هست كه كفاره دارد، مثل افطار شهر رمضان كه اگر به حرام باشد كفارؤ جمع
دارد[2] و اگر به حلال باشد، مخيّر در يكى از كفارات ثلاث است و در خصوص
جماع، به تكرار او كفاره مكرر مى‏شود و مثل كفارؤ قتل عمدى يا خطايى حتى قتل
بعض كفار و مثل كفارؤ خلف نذر يا عهد يا يمين[3] و غير اين‏ها كه در فقه، يك كتاب،
كتاب كفارات بيان شده. مى‏فرمايد: «وَ إِنَّ اللّه‏َ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ»[4] خداوند عفو مى‏فرمايد
و مى‏گذرد از اين معصيت، اگر از روى جهل و نادانى باشد، يا به دادن كفاره از گناه
مى‏گذرد و عفو مى‏فرمايد كه اصلاً معنى كفاره، كفاره از گناه است كه تكفير مى‏شود.

[1].  ترجمه ديگر: از ميان شما كسانى كه زنانشان را «ظهار» مى‏كنند [و مى‏گويند: پشت تو چون پشت
مادر من است] آنان مادرانشان نيستند. مادران آن‏ها تنها كسانى‏اند كه ايشان را زاده‏اند، و قطعاً آن‏ها سخنى زشت و باطل مى‏گويند، ولى خدا مسلّماً درگذرنده آمرزنده است.
 
[2].  كفاره جمع: روزه گرفتن دو ماه پى در پى و اطعام شصت مسكين و آزاد كردن يك بنده.
 
[3].  يمين: سوگند.
 
[4].  عَفُوّ: اين واژه از اسماى خداوند و به معنى درگذرنده مى‏باشد كه وزن صرفى آن ـ صيغه مبالغه ـ دلالت بر كثرت آن دارد. اين اسم در قرآن كريم پنج مرتبه استعمال شده كه در تمام موارد، قرين اسم غفور است. نساء:43،99،149؛ حج:60 و آيه فوق. اسم عفو جزء اسماء جمالى خداوند است كه گوياى رحمت امتنانى وى مى‏باشد. با ظهور سلطنت اين اسم، نتايج سوء افعال عباد محو مى‏گردد كه در اينجا بايد بدين نكته توجه داشت كه امور مورد عفو الهى، فقط از زمره امورى محسوب مى‏شود كه موجب تغيير استعداد باطن عباد نگشته باشد، چه اين امور تحت سيطره اسم منتقم قرار خواهد گرفت. غزالى در مقام فرق بين عفو و مغفرت بر اين باور مى‏باشد كه منزلت عفو بيشتر از مغفرت است. زيرا در مقام عفو كل مسئله محو مى‏گردد، در حالى كه در مغفرت مسئله مورد نظر پوشيده مى‏شود. پس بخشش در عفو بيشتر از مغفرت است. ر.ك: دانشنامه قرآن، مدخل «عَفُوّ».

نوشتن دیدگاه