6     «يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللّه‏ُ جَمِيعاً فَيُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا أَحْصاهُ اللّه‏ُ وَ نَسُوهُ
          وَ اللّه‏ُ عَلى كُلِّ شَىْ‏ءٍ شَهِيدٌ»

ترجمه:
6. روزى كه خداوند متعال مبعوث مى‏فرمايد آن‏ها را جميعاً، پس خبر مى‏دهد آن‏ها
را به آنچه عمل كرده‏اند كه تمام اعمال آن‏ها را احصا و شماره فرموده و آن‏ها فراموش
كرده‏اند. خداى متعال بر هر چيزى شاهد و گواه است[1].
 
تفسير:
[هيچ عملى در روز قيامت پنهان نمى‏ماند]
«يَوْمَ يَبْعَثُهُمُ اللّه‏ُ جَمِيعاً» كه روز قيامت باشد كه خلق اولين و آخرين از جنّ
و انس و ملك، حتّى وحوش زنده مى‏شوند و در صحراى محشر مجتمع مى‏شوند، از
خوب و بد، صغير و كبير، مؤن و كافر.
«فَيُنَبِّئُهُمْ بِما عَمِلُوا» چه اعمال ظاهريه و باطنيّه و خيالات نفسانيّه و امور قلبيه
و مقاصد سريه كه «أَحاطَ بِكُلِّ شَىْ‏ءٍ عِلْماً»[2].
[«أحصاهُ اللّه‏ُ»]، به علاوه نامه‏هاى عمل كه «لا يُغادِرُ صَغِيرَةً وَ لا كَبِيرَةً إِلاّ
أَحْصاها»[3] و احدى نيست كه مبعوث نشود كه مى‏فرمايد: «وَ حَشَرْناهُمْ فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ

أَحَداً»[4] به علاوه شهود يوم القيامة، ملائكؤ كتبه و ملائكؤ حفظه و اَلْسَنه و جلود[5]
و انبيا و غير اين‏ها كه جايى بر انكار باقى نمى‏ماند «وَ نَسُوهُ» لكن خود انسان
فراموش مى‏كند، به خصوص با وحشت و اضطرابى كه پيدا مى‏كند «وَ اللّه‏ُ عَلى كُلِّ
شَىْ‏ءٍ شَهِيدٌ»حاضر و ناظر و خبير و بصير و محيط است و احتياج به شاهد ندارد «وَ
كَفى بِاللّه‏ِ شَهِيداً»[6] در بسيارى از آيات.

چون شهادت داد حق، كه بود ملك
  تا شود اندر شهادت مشترك؟


*    *    *

[1].  ترجمه ديگر: روزى كه خداوند همه آنان را برمى‏انگيزد و به آنچه كرده‏اند آگاهشان مى‏گرداند. خدا
كارهايشان را برشمرده است و حال آنكه آن‏ها آن را فراموش كرده‏اند، و خدا برهر چيزى گواه است.
 
[2].  به راستى دانش وى هر چيزى را در برگرفته است. سوره طلاق: آيه 12.
 
[3].  هيچ كار كوچك و بزرگى را فرو نگذاشته، جز اينكه همه را به حساب آورده است. سوره كهف: آيؤ 49.
 
[4].  و آنان را گرد مى‏آوريم و هيچ يك را فرو گذار نمى‏كنيم. همان: آيؤ 47.
 
[5].  اَلْسَنهجمع لسان: زبان‏ها. جلود(جمع جلد): پوست‏ها.
 
[6].  و گواه بودن خدا بس است. سوره نساء: آيه 79.

نوشتن دیدگاه