9     «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا تَناجَيْتُمْ فَلا تَتَناجَوْا بِالاْءِثْمِ وَ الْعُدْوانِ
          وَ مَعْصِيَةِ الرَّسُولِ وَ تَناجَوْا بِالْبِرِّ وَ التَّقْوى وَ اتَّقُوا اللّه‏َ الَّذِى
          إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ»

ترجمه:
9. اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، اگر با يكديگر نجوا مى‏كنيد، پس نجوا نكنيد به
معصيت الهى و دشمنى با مسلمين و مخالفتِ فرمايشات پيغمبر مثل منافقين؛ و
نجوا كنيد به برّ و احسان و تقوا و بپرهيزيد از محرّمات الهىِ آن خداوندى كه به سوى
اوست بازگشت شما[1].
 
تفسير:
[نجواى مذموم و نجواى ممدوح]
«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا» چون منافقين چنين كردند، شما مؤنين نكنيد. «إِذا
تَناجَيْتُمْ فَلا تَتَناجَوْا بِالاْءِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ مَعْصِيَةِ الرَّسُولِ»يكى از شاهكارهاى
منافقين همين نجوا كه با اهل كتاب نجوا داشتند و به جان مؤنين هم افتادند كه اين‏ها را
اضلال كنند و از دورِ پيغمبر دور كنند و به جهاد نروند و با وصىّ پيغمبر،
اميرالمؤنين عليه‏السلام موافقت نكنند و القاى شبهات در اذهان آن‏ها مى‏كردند. خداوند
مى‏فرمايد: «هُمُ الَّذِينَ يَقُولُونَ لا تُنْفِقُوا عَلى مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللّه‏ِ حَتّى يَنْفَضُّوا»[2] و امروز از
اين نمره اشخاص[3] زياد پيدا شده كه مؤنين را مى‏خواهند از اطراف علما دور كنند
و آن‏ها را در ضلالت اندازند و اين رشته از زمان پيغمبر الى كنون در تمام ادوار جريان
داشته.
«وَ تَناجَوْا بِالْبِرِّ وَ التَّقْوى» بر اعمال صالحه و تقوا و ترك معاصى است كه مفاد
امر به معروف و نهى از منكر باشد كه دو ركن واجب اسلامى است، عكس منافقين كه
مى‏فرمايد: «الْمُنافِقُونَ وَ الْمُنافِقاتُ بَعْضُهُمْ مِنْ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمُنْكَرِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ
وَ يَقْبِضُونَ أَيْدِيَهُمْ»[4].
«وَ اتَّقُوا اللّه‏َ الَّذِى إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ» كه از جزئيات اعمال شما سؤل مى‏كند و جزا
مى‏دهد: «الْنّاسُ مُجزِيُّونَ بِأَعْمَالِهِمْ إنْ خَيْراً فَخَيْر وَ إنْ شَرّاً فَشَرّ»[5].
*    *    *

[1].  ترجمه ديگر: اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، چون با يكديگر محرمانه گفتگو مى‏كنيد، به قصد گناه
و تعدّى و نافرمانى پيامبر با همديگر محرمانه گفتگو نكنيد، و به نيكوكارى و پرهيزگارى نجوا كنيد، و از خدايى كه نزد او محشور خواهيد گشت، پروا داريد.
 
[2].  آنان كسانى‏اند كه مى‏گويند: «به كسانى كه نزد پيامبر خدايند، انفاق مكنيد تا پراكنده شوند». سوره منافقون: آيؤ 7.
 
[3].  به تعبير ديگر: از اين دست افراد.
 
[4].  مردان و زنان دوچهره، همانند يكديگرند. به كار ناپسند وا مى‏دارند و از كار پسنديده باز
مى‏دارند، و دست‏هاى خود را از انفاق فرو مى‏بندند. سوره توبه: آيؤ 67.
 
[5] . انسان‏ها پاداش اعمال خود را مى‏بينند. اگر اعمالشان خوب بود پاداش خوب دريافت مى‏كنند،
و اگر اعمالشان بد بود، جزاى بد مى‏بينند. تفسير التبيان: ج7، ص400؛ كشف الخفاء: ج1، ص332 و فيض القدير«مناوى»: ج5، ص535.

نوشتن دیدگاه