10     «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلى تِجارَةٍ تُنْجِيكُمْ مِنْ عَذابٍ
          أَلِيمٍ»

ترجمه:
10. اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، آيا شما را دلالت كنم بر تجارتى كه شما را
نجات دهد از عذاب دردناك؟[1]
 
تفسير:
[تجارت الهى و پاداش آن]
دنيا، دار تجارت است. تاجر، انسان است، تجارتِ كسب و افراد بشر در اين
تجارتخانه مختلف هستند. نوعاً اشتغال دارند و كسب مى‏كنند و مشغول به تجارت
هستند. [اين تجارت] بايد براى تحصيل آخرت و مثوبات اخروى باشد، لذا مى‏فرمايد
خطاب به جميع مؤنين: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا» كه غير مؤن هر كه هست و هر چه
هست از اين تجارت محروم است، چون ايمان شرط صحت كليّؤ عبادات است «هَلْ
أَدُلُّكُمْ» تعبير به استفهام نوع تلطّف است و الاّ البته لازم است بر خداى متعال به
مقتضاى حكمت اين دلالت و بر مؤنين حتم و لازم است اشتغال به اين تجارت، و الاّ
دستگاه خلقت لغو مى‏شود كه مى‏فرمايد: «أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثاً»[2].
«عَلى تِجارَةٍ تُنْجِيكُمْ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ» تجارت دنيوى باعث نجات از عذاب
نمى‏شود، بلكه چه بسيار مورث [= باعث ]عذاب مى‏شود اگر از راه حرام به دست
بياورد و به راه حرام صرف كند، و اما اگر از مَمَرّ [= طريق] حلال به دست آورد،
زحمتى تحمل كرده كه ثبات و بقايى ندارد و نفعى عايد او نمى‏شود، مى‏گذارد
و مى‏رود، چنانچه مى‏فرمايد: «مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الاْخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِى حَرْثِهِ وَ مَنْ كانَ يُرِيدُ
حَرْثَ الدُّنْيا نُؤتِهِ مِنْها وَ ما لَهُ فِى الاْخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ»[3] كأنّه مؤنين معرفى مى‏كنند البته ما
را دلالت فرما بر يك چنين تجارتى، مى‏فرمايد:

[1].  ترجمه ديگر: اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، آيا شما را بر تجارتى راه نمايم كه شما را از عذابى
دردناك مى‏رهاند؟
 
[2].  آيا پنداشتيد كه شما را بيهوده آفريده‏ايم. سوره مؤمنون: آيه 115.
 
[3].  كسى كه كِشت آخرت بخواهد، براى وى در كِشته‏اش مى‏افزاييم، و كسى كه كشت اين دنيا را بخواهد، به او از آن مى‏دهيم ولى در آخرت او را نصيبى نيست. سوره شورى: آيه 20.

نوشتن دیدگاه