29     «قالُوا سُبْحانَ رَبِّنا إِنّا كُنّا ظالِمِينَ»

ترجمه:
29. گفتند: منزّه است پروردگار ما. محققاً ما خودمان بوديم ظلم كنندگان[1].
تفسير:
[مردم همواره، خود بر خويشتن ستم مى‏كنند]
«قالُوا سُبْحانَ رَبِّنا» اشاره به اينكه خدا به ما ظلم نكرده، منزّه است از اينكه به
احدى به مقدار ذره‏اى ظلم كند، چنانچه مى‏فرمايد: «إِنَّ اللّه‏َ لا يَظْلِمُ مِثْقالَ ذَرَّةٍ»[2]، «إِنَّ
اللّه‏َ لا يَظْلِمُ النّاسَ شَيْئاً وَ لكِنَّ النّاسَ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ»[3]، «وَ لا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَداً»[4].
«إِنّا كُنّا ظالِمِينَ» هم به خود ظلم كرديم در اثر اين مقصدى كه داشتيم كه بر
خلاف طريقه پدرمان رفتار كنيم كه منع كنيم فقرا را، و هم به فقرا ظلم كرديم كه آن‏ها
هم بى‏بهره شدند.

*    *    *

[1].  ترجمه ديگر: گفتند: پروردگارا، تو را به پاكى مى‏ستاييم، ما واقعاً ستمگر بوديم.
 
[2].  در حقيقت، خدا هموزن ذرّه‏اى ستم نمى‏كند. سوره نساء: آيؤ 40.
 
[3].  خدا به هيچ وجه به مردم ستم نمى‏كند، ليكن مردم خود بر خويشتن ستم مى‏كنند. سوره يونس:
آيؤ 44.
 
[4].  و پروردگار تو به هيچ كس ستم روا نمى‏دارد. سوره كهف: آيؤ 49.

نوشتن دیدگاه