آيه (22)      

ƒ(إِنَّ هذا كانَ لَكُمْ جَزاءً وَ كانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُوراً)
 
ترجمه :
22. به درستى كه اين است جزا براى شما و آنچه عمل كرده‌ايد شكر گزارده شده‌ايد[1] .
 
 
تفسير :
]هيچ كس استحقاق نعمت‌هاى الهى را ندارد[
اين آخرين آيات است كه در مدح اهل بيت در اين سوره نازل شده از آيه (إِنَّ الاَْبْرارَ)[2]  تا آيه (كانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُوراً) هيجده[3]  آيه چنانچه قبلاً اشاره كرديم و اين
 
آيه بالاترين مقامات است، زيرا (إِنَّ هذا كانَ لَكُمْ جَزاءً). گفتيم: احدى استحقاق نِعَمِ الهى را ندارد، آنچه دارد قابليت تفضل است. زيرا اگر عبادت جن و انس داشته باشد، مقابلى با كوچك‌ترين نِعَمِ الهى نمى‌كند، بلكه آن‌ها هم به توفيق و عنايت الهى است، بايد شكرگزار باشد، و تعبير به جزا براى اين است كه خداوند وعده داده و محال است خلف وعده كند و بنده بر حسب وعده الهى بندگى كرده.
(وَ كانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُوراً) بنده بايد شكرگزار الهى باشد. چقدر تفضّل است كه
خدا بفرمايد سعى شما مشكور است، يعنى پسنده الهى و مرضى خداوندى و مقبول درگاه پروردگارى است.
*    *    *

[1] .  ترجمه ديگر: اين پاداش براى شماست و كوشش شما مقبول افتاده است.
[2] .  آيه 5 همين سوره.
[3] .  در نسخه چاپ تهران (بيست) آمده، كه تصحيح شد.

نوشتن دیدگاه