آيه (29)      

ƒ(إِنَّ هذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِلى رَبِّهِ سَبِيلاً)
 
ترجمه :
29. اين آيات شريفه تذكره و گوشزد بندگان است، پس كسى كه بخواهد بگيرد به
سوى پروردگارش راهى را[1] .
 
 
تفسير :
]اتمام حجت خداوند بر بندگان[
خداوند ارسال رُسُل و انزال كتب و جعل احكام و اوامر و نواهى براى بشر فرموده و اسباب و قوا و عقل و شعور و ادراك عنايت كرده كه هر كه بخواهد سعادتمند شود و رستگارى پيدا كند بتواند، و راه عذر بر آن‌ها بسته شود و حجت بر آن‌ها تمام شود. لكن فاعليت فاعل از هر جهت تمام است، ولى قابليت قابل هم شرط است، لذا مى‌فرمايد ما كار خود را تمام كرديم: (إِنَّ هذِهِ تَذْكِرَةٌ) اين قرآن مجيد و آيات شريفه براى اين است كه بندگان از خواب غفلت بيدار شوند و به خود بيايند.
 
]مصاديق راه‌هاى خداوند و راه‌هاى شيطان[
(فَمَنْ شاءَ) كه هر كس بخواهد بتواند و تمام وسايل بر او فراهم شده كه (اتَّخَذَ إِلى رَبِّهِ سَبِيلاً) طرق الى الله: ايمان و اخلاق فاضله و اعمال صالحه است به عكس سُبُلِ شيطان: كفر و شرك و عناد و ضلالت و صفات خبيثه و اعمال سيئه است، گروهى اين، گروهى آن پسندند :
هر چه هست از اقامت ناساز بى‌اندام ماست         ور نه تشريف تو بر بالاى كس كوتاه نيست
*    *    *

[1] .  ترجمه ديگر: اين آيات، پندنامه‌اى است. تا هر كه خواهد، راهى به سوى پروردگار خود پيشگيرد.

نوشتن دیدگاه