آيه (5)        

ƒالنّارِ ذاتِ الْوَقُودِ
 
ترجمه :
5. آتش داراى وقود[1] .
 
 

تفسير :
وقود چيزى است كه روشن مى‌كنند، مثل هيزم و نفت و بنزين و امثال آن‌ها، چنانچه مى‌فرمايد: (فَاتَّقُوا النّارَ الَّتِى وَقُودُهَا النّاسُ وَ الْحِجارَةُ)[2] ، و البته هر آتشى
وقودى دارد و در اينجا مى‌فرمايد: (ذاتِ الْوَقُودِ) اشاره به اين است كه وقود اين آتش بسيار بوده كه خمودش مدت زيادى مى‌خواهد، كه مومنين را در آن آتش مى‌انداختند تا خاكستر مى‌شدند، مثل آتشكده فارس[3]  كه گفتند هزار سال طول كشيد و        
خاموش نشد تا شب ولادت حضرت رسول[4] ، و مثل آتش نمرود بر ابراهيم كه از همه  
بلاد هيزم آوردند خروار خروار.
*    *    *

[1] .  ترجمه ديگر: همان آتش مايه‌دار ]و انبوه[.
[2] .  از آن آتشى كه سوختش مردمان و سنگ‌ها هستند بپرهيزيد. سوره بقره: آيه 24.
[3] .  آتشكده آناهيتا : آتشكده‌اى باستانى در شهر اِستَخر، در پارس. خاندان اردشير بابكان، بنيانگذارشاهنشاهى ساسانى (224 - 241 م) خادمان آتشكده آناهيتا بودند. ساسان جد اردشير در دورانپارتيان و معاصر با حكومت گوزَهر بازَرَنگى بر پارس، موبد موبدان پارس و خادم آتشكده آناهيتابود. ژرژ سال و رُمَن گيرِشمَن، باستان شناسان فرانسوى، بناى معبد آناهيتاى بيشاپور را همانآتشكده آناهيتا مى‌پنداشتند؛ كاوش‌هاى دكتر على اكبر سرافراز خلاف آن را ثابت كرد. تاكنونبراى يافتن بازمانده‌هاى آتشكده آناهيتا در استخر كاوشى انجام نشده است. كاوش‌هاى اِريكاِشميت و اِرنِست هِرتسفِلد در دهه 1930م ، بيشتر با هدف گردآورى آثار هنرى براى موزه‌هاىآمريكا بود. بنابر روايات متون پهلوى زردشتى، يزدگرد سوم كه آخرين شاه سلسله ساسانى بود،در آتشكده آناهيتا تاج گذارى كرد. ر.ك: دانشنامه دانش گستر: مدخل «معبد آناهيتا».
[4] .  ر.ك: امالى صدوق: ص361، ح1؛ قصص الأنبياء«راوندى»: ص280؛ روضة الواعظين: ج1،ص66 و بحار الأنوار: ج15، ص258، ضمن ح9.

نوشتن دیدگاه