نام‌هاى سوره : سورة اَبى لَهَبْ و بعضى گفتند: سورة المسد[1] ، و بعضى گفتند :

سورة اللهب[2] .
فضيلت سوره
از ابن بابويه باسناده از حضرت صادق 7 فرمود :
«إذا قَرَأتُمْ (تَبَّتْ يَدا أَبِى لَهَبٍ) فَادْعُوا عَلَى أبِي لَهَبٍ؛ فَإنَّهُ كْانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِالنَّبىّ 9 وَ مْا جْاءَ بِهِ مِنْ عِندِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ»[3] .
 
و از خواصّ القرآن از پيغمبر 9 فرمود: «مَنْ قَرَأَ هَذِهِ السُّورةَ لَمْ يَجْمَعِ اللهُ بَيْنَهُ وَ بَينَ أبِي لَهَبٍ»[4] . اشاره به اينكه داخل جهنم نمى‌شود، و اخبار ديگرى هم روايت كرده.
 
*    *    *

[1] .  يَدَيْن : دو دست؛ دستان.
[2] .  او را بگيريد و به ميان دوزخش بكشانيد. سوره دخان: آيه 47.
[3] .  ]گويند :[ «بگيريد او را و در غُل كشيد آن گاه ميان آتشش اندازيد. سوره حاقه: آيات 30 ـ 31.
[4] .  ترجمه ديگر: دارايى او و آنچه اندوخت، سودش نكرد.

نوشتن دیدگاه