نهمين موردى كه مى توان از حديث شريف منزلت به دست آورد، عصمت است. به راستى آيا كسى در عصمت حضرت هارون ترديدى دارد؟
در اين حديث پيامبر اكرم صلى اللّه عليه وآله، امير مؤمنان على عليه السلام را همانند هارون و در منزلت او قرار داده است. از طرفى هيچ كدام از صحابه ادّعاى عصمت نكرده اند. همان طور كه هيچ كسى مقام عصمت را براى احدى از صحابه ـ جز امير مؤمنان على عليه السلام ـ ادعا نكرده است.
در توضيح مقام هفتم گذشت كه كسى در همه امور مصلح نمى شود مگر اين خود در همه امور صالح باشد. اكنون در توضيح اين مقام چند پرسش مطرح است.
آيا عاقلى روا مى دارد كه بعد از رسول خدا صلى اللّه عليه وآله، با وجود شخص معصوم، غير معصوم امام باشد؟
آيا عقل انسان روا مى داند كه با وجود معصوم، غير معصومى واسطه بين خلق و خالق باشد؟
آيا از نظر عقلى جايز است و خردمندان اجازه مى دهند كه با وجود معصوم، انسان از غير معصوم پيروى نمايد؟
آرى، امير مؤمنان على عليه السلام در خطبه قاصعه، به همان مقام عصمت اشاره مى كند و مى فرمايد كه من نور وحى و رسالت را مى بينم و بوى نبوّت و پيامبرى را استشمام مى كنم.
به راستى آيا معقول است كه چنين انسانى كنار گذاشته شود و به كسى اقتدا شود كه حتى اندك بهره اى از اين منزلت نبرده است؟
روشن است آن چه را كه پيامبر اكرم صلى اللّه عليه وآله مى شنيده و آن چه را كه مى ديده بسيار بالاتر، والاتر، بااهميّت تر و فراتر از آن است كه پيامبران گذشته مى ديدند و مى شنيدند. پس امير مؤمنان على عليه السلام آن چه را كه پيامبر مى ديده و مى شنيده او نيز مى ديده و مى شنيده است. اين نكته اى است كه انديشه بيشترى مى طلبد.

نوشتن دیدگاه