عن ذریح المحاربی قال: قلت لابی عبدالله الامام جعفر الصادق (علیه السلام) ما القی من قوی و من بنی اذا انا اخبرتهم بما فی اتیان قبر الحسین (علیه السلام) من الخیر، انهم یکذبونی ویقولون انک تکذب علی جعفر ابن محمد.
قال: یا ذریح؛ دع الناس یذهبون حیث شاؤا و الله ان الله لیباهی بزایر الحسین (علیه السلام)، و الوافد بفده الملائکة المقربون و حمله عرشه حتی انه لیقول لهم: اما ترون زوار قبر الحسین أتوه شوقاً الیه و الی فاطمه بنت رسول الله، أما و عزتی و جلالی و عظمی لاوجبن لهم کرامتی ولادخلنهم جنتی التی أعددتها لأولیائی و لأنبیائی ورسلی.
یا ملائکتی؛ هؤلاء زوار الحسین حبیب محمد رسولی، و محمد حبیبی، و من احبنی احب حبیبی، و من احب حبیبی احب من یحبه، و من ابغض حبیبی ابغضنی کان حقا علی ان اعذبه باشد عذأبی و احرقه بحر ناری و اجعل جهنم مسکنه و مأواه و اعذبه عذابا لا أعذبه احدا من العالمین(1).
ذریح محاربی گفت: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم هر که را از قوم و فرزندان خود ملاقات نمایم و آنچه را از پاداش نیک زیارت قبر امام حسین (علیه السلام) به آنان بگویم، آنان به من خواهند گفت که تو بر امام صادق (علیه السلام) دروغ بسته ای!
فرمود:ای ذریح، بگذار مردم به هر کجا که بخواهند بروند، به خدا قسم خدا به زائر قبر امام حسین (علیه السلام) مباهات می کند و به فرشتگان مقرب عرش می فرماید: آیا زائران قبر امام حسین (علیه السلام) را نمی بینید که چگونه با اشتیاق به سوی او و به سوی فاطمه (علیهاالسلام) دختر پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می آیند؟
به عزت و جلال و بزرگی ام قسم، بر آنان کرامت خود را واجب می گردانم و آنان را در بهشتی که برای اولیاء و پیامبران و فرستادگان خود آماده نموده ام، جای خواهم داد.
ای فرشتگانم! آنان زائران امام حسین (علیه السلام)، دوست و فرستاده ام محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)، و محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز دوست من است، هر کس مرا دوست دارد، دوست او را دوست خواهد داشت و هر کس دوستم را دشمن دارد، مرا دشمنی کرده است و هر کس مرا دشمنی کرده، بر من است تا او را عذاب دهم، و او را با آتش سوزان بسوزانم و دوزخ را منزل و جایگاه او قرار دهم، او را چنان عذأبی دهم که کسی از مردم جهان را عذاب ندهم؟
*******************************
1) کامل الزیارات لابن قولویه، ص 143 - 144، باب 56 من زار الحسین (علیه السلام) تشوقاً الیه. 

نوشتن دیدگاه