عن علی بن میمون الصائغ قال: قال لی ابو عبدالله الامام جعفر الصادق (علیه السلام): یا علی؛ بلغنی انا أناساً من شیعتنا تمر بهم السنه و السنتان و اکثر من ذلک لا یزورون الحسین بن علی (علیهماالسلام).
قلت: انی لاعرف اناسا کثیراً بهذه الصفه.
فقال: اما و الله لحظهم اخطاوا، و عن ثواب الله زاغوا، و عن جوار محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) فی الجنة تباعدوا.
قلت: فان اخرج عنه رجلاً، یجزی ذلک عنه؟
قال: نعم؛ و خروجه بنفسه اعظم اجرا و خیر له عند ربه(1).
علی بن میمون صائغ گفت: امام صادق (علیه السلام) به من فرمود: ای علی به من خبر رسیده است که مردمی از شیعیان ما یک سال و دو سال و بیشتر، بر آنان می گذرد درحالی که به زیارت امام حسین بن علی (علیهماالسلام) نمی روند؟
گفتم: من مردم زیادی را نمی شناسم که چنین باشند.
فرمود: به خدا قسم آنان نصیب خود را از دست داده اند و از پاداش خداوند محروم گشته اند و از همنشینی با حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) در بهشت دوری جسته اند.
گفتم: چنانچه کسی از آن دوری جوید، مجازات خواهد شد؟
فرمود: آری و دوری جستن از نفس خود، پاداش بزرگ تر و نیکو نزد پروردگار دارد.
*******************************
1) وسائل الشیعه للحر العاملی، ج 10، ص 334، ابواب المزار، باب 37 تأکد استحباب زیاره الحسین بن علی (علیهماالسلام) ووجوبها کفایه.
پاداشی بزرگ
- بازدید: 732