مرحوم «سیّد بن طاووس» در کتاب «الطّرائف» می نویسد: چقدر مرا به تعجّب انداخت حدیثی را که بر آن واقف شدم و آن اینکه :
زنی از اهل کوفه بر عایشه وارد شد و گفت: ای امّ المؤمنین! چه می گویی درباره زنی که فرزند مؤمن خود را عمدا کشته باشد؟
عایشه گفت: آن زن با کشتن فرزند خود کافر می شود زیرا که خدای تعالی می فرماید:
«وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فيها وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظيماً[1]: هر کس مؤمنی را به عمد بکشد، جزای او آتش جهنّم است که در آن جاوید خواهد بود، خدا بر او خشم کند و بر او لعنت نماید و برای او عذابی شدید مهیّا سازد. »
سپس آن زن کوفی گفت: پس چه می گویی درباره مادری که شانزده هزار نفر از فرزندان خود را بکشد در حالی که همه آنان مؤمن باشند؟!
عایشه فهمید که منظور آن زن، کنایه به خود اوست که در جنگ جمل، سبب کشته شدن شانزده هزار نفر شده است؛ برای همین گفت: این دشمن خدا را از من دور سازید! [2]
*******************************
[1] نساء/93
[2] الطّرائف ص293

نوشتن دیدگاه