محبت که ودیعه ای الهی و امانتی فطری است در در تن همه موجودات و بالاخص انسان حرکت دهنده چرخهای حیات است و به موجب آن انسان و جهان به دنبال محبوب حقیقی در سیر و سفرند. انسان با انتخاب خود به سوی ایده آل حقیقی خود حرکت می کند که گاه به علت موانعی چون شهوت و غضب و دوری از حق، از رسیدن به محبوب حقیقی و محبوبهای برگزیده او، باز می ماند و به کوره راههای انحراف می افتد.
رعایت اعتدال فطرت [تقوا] انسان را در مسیر مستقیم محبوب نگاه می دارد و او را به محبوب حق می رساند. اصل محبوب و محبوب اصل، خداوند جهان الله است که تمامی صفات محبوب را بدون مرز و ساحل و نهایت، داراست و پس از او و به اذن او، انوار عظمت و رحمت و رأفتش پیامبر رحمت (صلی الله علیه و آله) و ائمه اهل بیت او - که درود بی پایان خداوند بر ایشان باد - قرار دارند.
همه آنان ملاکهای محبوب واقعی را دارند و دیگران نیز هر چه به آنان نزدیکتر باشند از رنگ، و بوی بیشتری از حق برخوردارند. اینان تمامی موجبات محبت را از احسان و زیبائی و انس روحی با مومنان و دیگر صفات دارا هستند و همواره عاشقان خویش را در آستانه خود وارد کرده و رعایت حال آنها را می کنند.
محبت به آنان دارای خواص و آثار بارز و شگرفی است که عاشقان واقعی، آنها را چشیده و به دریای زلالشان رسیده و سیراب گشته اند، آثار خواصی چون توحید، خستگی ناپذیری در راه محبوب، اقتباس نور از محبوب، ورود در حصن حصین او، ذکر و یاد دائم و دیگر آثار که در صفحات پیشین آنها را بر شمرده ایم. مطالب و مندرجات این نوشته از آیه و روایت و توضیحات، تذکراتی است برای دلهای آگاه و قلبهای چشیده از حلاوت محبت. امید که در زیر سایه پر مهر آفتاب عالمتاب عشق و محبت، دریای زلال و امواج وفا و صفا، ابر پر باران رافت و رحمت، یادگار سلف صالح حضرت بقیه الله روحی لتراب مقدمه الفداء، قطره ای از سنخ محبت آنها را چشیده و در آتش عشقشان بسوزیم. و این نهایت آمال و آرزوهای یک سوخته محبت اوست که یکباره جلوه ای کند و رخ تنماید و همه جان بستاند.
هم مگر مژده وصل تو به گوشم خوانند * * * صبح محشر که از آن خواب گران برخیزم

نوشتن دیدگاه