1 - مستحب است که تشییع کنندگان هنگام تشییع جنازه بگویند: بسم اللَّه و بالله و صلی اللَّه علی محمد و آل محمد اللهم اغفر للمؤمنین و المؤمنات؛ به نام خدا و به یاری او. خدا بر محمد و آل او درود بفرستد! بارالها! مردان و زنان مؤمن را بیامرز! (1).
2 - مستحب است که جنازه را بر دوش خود حمل کنند، نه بر بالای حیوان باربر و امثال آن، اما کراهت حمل آن بر بالای حیوان معلوم نیست (2).
3 - تشییع کننده بهتر است در حال خشوع و تفکر باشد.

مستحب است که فکر کند که این خود اوست که از دنیا رفته و بر بالای دوش حمل می شود. و دارد التماس می کند مرا برگردانید (3).
4 - مستحب است که تشییع جنازه، با پای پیاده صورت گیرد (4).
5 - بهتر است تشییع کننده پیشاپیش جنازه نرود، بلکه یا عقب جنازه و یا در دو طرف آن حرکت کند. که اولی بهتر است (5).
6 - بهتر است تشییع کننده چهار طرف جنازه را به تناوب به دوش بگیرد و بهتر آن است که از سمت راست جلوی تابوت شروع نموده و آن را به دوش راست خود بگیرد و سپس سمت راست عقب را به دوش راست بگیرد؛ در نوبت سوم، سمت چپ آخر تابوت را به دوش چپ حمل کند و در نوبت چهارم سمت چپ جلوی تابوت را به دوش چپ بگیرد (6).
7 - بهتر است صاحب مصیبت با پای برهنه تشییع کند و ردا یا عبای خود را زمین بگذارد و نپوشد و اگر آن را پوشید، طوری غیر معمولی بپوشد که با حالت داغدیدگان تناسب داشته باشد؛

خلاصه این که وضعی به خود بگیرد که همه تشیع کنندگان بفهمند که او صاحب مصیبت است.
فضیلت تشییع جنازه بسیار و ثواب آن عظیم است. در روایت آمده است که هر کس جنازه ای را تشییع کند، در رفتن و برگشتن به هر گامی که برمی دارد، خداوند هزار هزار حسنه (یک میلیون حسنه) برایش می نویسد و هزار هزار گناه (یک میلیون گناه) را از نامه عمل او محو می کند و به او هزار هزار درجه می دهد.
**************************************
1) ترجمه تحریرالوسیله، ج 1، ص 119، آداب تشییع.
2) ترجمه تحریرالوسیله، ج 1، ص 119، آداب تشییع.
3) ترجمه تحریرالوسیله، ج 1، ص 119، آداب تشییع.
4) ترجمه تحریرالوسیله، ج 1، ص 119، آداب تشییع. ص 120.
5) ترجمه تحریرالوسیله، ج 1، ص 119، آداب تشییع. ص 120.
6) ترجمه تحریرالوسیله، ج 1، ص 119، آداب تشییع. ص 120.

نوشتن دیدگاه