شیخ جلیل القدر فضل بن حسن الطبرسی نقل کرده است که این دعا را حضرت صاحب الزّمان -صلوات الله علیه-، تعلیم نموده در خواب به شخصی به نام ابی الحسن محمّد بن احمد بن ابی اللّیث؛ در شهر بغداد.
این شخص از ترس کشته شدن به مقابر قریش، رفته و بدانجا پناه برده بود. پس به برکت خواندن این دعا، از کشته شدن نجات یافت.
وی می گوید: حضرت صاحب الزّمان -صلوات الله علیه-به من تعلیم نمود که بگو:
«اللهمَّ عَظُمَ الْبَلاءُ و بَرِحَ الْخَفاءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجاءُ و انْکشَفَ الْغِطاءُ و ضاقَتِ الْاَرْضُ و مُنِعَتِ السَّماءُ و اِلَیْک یا رَبِّ الْمُشْتَکی و عَلَیْک الْمُعَوَّلُ فِی الشِدَّةِ و الرَّخاءِ. اللهمَّ فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ اُولِی الْاَمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ فَعَرَّفْتَنا بِذلِک مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنَّا بِحَقِّهِمْ فَرَجَاً عاجِلاً قَریباً کلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِیُّ اِکفِیانی فَاِنَّکما کافِیای و انْصُرانی فَاِنَّکما ناصِرای یا مَوْلایَ یا صاحِبَ الزَّمانِ (اَلْغَوْثَ) اَلْغَوْثَ اَلْغَوْثَ اَدْرِکنْی اَدْرِکنْی اَدْرِکنْی»
(یعنی: خدایا! گرفتاری بزرگ شد و پنهانی ها آشکار شد و اُمید بریده شد و پرده برداشته شد و پهنای زمین تنگ شد و آسمان دریغ کرد و تو کمک بخش و شکایت پذیر و مورد اعتماد در سختی و همواری هستی. خداوندا! رحمت فرست بر محمّد و آل محمّد و صاحبان امری که بر ما واجب کردی اطاعت آنها را و شناساندی بدین، مقام آنها را، پس گشایش بده بر ما به حقّ آنها گشایشی زود و نزدیکی چون چشم بهم زدن یا نزیکتر، ای محمّد! ای علی! مرا کفایت کنید بدرستی که شما کافی من هستید و یاریم کنید بدرستی شما یاوران من هستید، ای مولای من! ای صاحب زمان! به فریادرس! به فریادرس! به فریادرس! مرا دریاب! مرا دریاب! مرا دریاب!)
نقل شده است که: حضرت در وقت گفتن یا صاحب الزّمان، اشاره به سینه خود نمود.
شیخ طبرسی می گوید: «ظاهر آن است که مراد آن حضرت از این اشارت این باشد که در وقت گفتن یا صاحب الزّمان مرا باید قصد نمود» (1).

پاورقی :
 (1) کنوز النّجاح.

نوشتن دیدگاه