امام صادق (علیه السلام) فرمود:
لا تکثر من شرب الماء فانه ماده لکل داء؛(207)
آب زیاد نیاشام؛ زیرا نوشیدن آب به وجود آورنده همه بیماریهاست.(208)
و نیز روایت شده است که:
امام الصادق (علیه السلام) و هو یوصی رجلا فقال له اقلل من شرب الماء فانه یمد کل داء واجتنب الدواء ما احتمل بذالک اداء؛(209)
امام صادق (علیه السلام) در ضمن سفارشهای خود به مردی فرمود: آب کم بنوش؛ زیرا بسیار نوشیدن آب، طولانی شدن بیماریها را دنبال دارد، و همچنین تا زمانی که بدنت توانایی تحمل درد دارد، از خوردن دوا بپرهیز.
نیز از آن حضرت است که:
لو او الناس اقلوا من شرب الماء لاستقامت ابدانهم؛(210)
اگر مردم کمتر آب می نوشیدند، بدنهایشان مقاوم تر می شود.
همچنین ایشان در جای دیگری فرموده است:
من اقل من شرب الماء صح بدنه؛(211)
هر کس کمتر آب بنوشد، بدنش سالم شود.
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
کثر النوم یتولد من کثره الشرب و کثره الشرب من کثره الشبع و هما یثقلان النفس عن الطاعه و یقسیان القلب عن القلب عن التفکر و الخضوع؛(212)
خواب زیاد، از نوشیدن زیاد است و نوشیدن زیاد، از پرخوری است و این دو، نفس را نسبت به اطاعت خدا سنگین می کنند، و نیز قلب را سخت نموده و از تفکر و خضوع باز می دارند.
207) الکافی: ج 6، ص 328، ح 4.
208) از آنجا که تمام میکروبها؛ رمحیط مرطوب یا در مایع امکان حیات دارند، ماده اوله تمامی امراض آب است تنها با وجود آب است که میکروبها می توانند به حیات خود ادامه دهند.
209) الکافی: ج 6، ص 328، ح 2.
210) المحاسن: ج 2، ص 397، ح 2385.
211) همان: ص 398، ح 2388؛ بحارالانوار: ج 66، ص 456، ح 39.
212) مصباح الشریعه: ص 253.
