این عامل تا بدان جا در تنها گذاشتن علی علیه السلام موثر بود که یکی از نویسندگان برجسته اهل سنت می گوید :
من از استادم پرسیدم :از شرح حال علی بسیار در شگفتم که چگونه در این مدت طولانی بعد از وفات رسول خدا صلی الله علیه و آله زنده ماند و با وجود آن همه کینه های قریش ، جان به سلامت برد.
استاد به من گفت : اگر او خود را تا به آن اندازه کوچک نکرده و به کنج انزوا نخزیده بود ، کشته شده بود. همین امر او را از یادها برد و به عبادت ، نماز و قرآن مشغول کرد و از مرام نخستین خود فاصله گرفت و شمشیر را به فراموشی سپرد و چون راهب در کوه ها گردید.از آن جا که به اطاعت حاکمان زمان خود پرداخت و خود را در برابر آنان کوچک کرد ، او را رها کردند.اگر چنین نکرده بود او را می کشتند ، چنان که به وسیله خالد بن ولید قصد کشتن او را داشتند.(412)
این محقق در جای دیگر می نویسد :
روزی که علی بن ابی طالب بر مسند خلافت نشست ، بیست و پنج سال از رحلت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله می گذشت و انتظار می رفت که در این مدت طولانی عداوت ها و کینه ها به فراموشی سپرده شده باشد. ولی بر خلاف انتظار ،روحیه مخالفان علی پس از گذشت ربع قرن ، عوض نشده و از عداوت و کینه ای که در دوران پیامبر و پس از درگذشت وی ،نسبت به علی داشتند ، کاهش نیافته بود. حتی فرزندان قریش و نوباوگان و جوانان آنان که شاهد حوادث خونین معرکه های اسلام نبوند و قهرمانی های علی را در جنگ های بدر و احد و بر ضد قریش ندیده بودند، بسان نیاکان وپدران خود،سرسختانه با علی عداوت ورزیدند و کینه او را به دل داشتند.(413)
412) شرح نهج البلاغه ، ابن ابی الحدید ، ج 13 ، ص 301 و 302. گویند این نقشه به دستور ابوبکر صورت گرفته است. النساب ،ج 3 ،ص 95 ،تهذیب التهذیب ،ج 5 ،ص 110.
413) شرح نهج البلاغه ،ج 6، ص 23-45،به نقل پیشوایی از نظر اسلام ،ص 334و 335
