در هنگامه رحلت حضرت محمد صلی الله علیه و آله و تقاضای آوردن قلم و کاغذ ،جمله ان الرجل لیهجر حسبنا کتاب الله گویای سیاسی بودکه در ایام زمامداری ابوبکر نمایان تر شد و آن ،سیاست جلوگیری از بیان و نگارش احادیث پیامبر صلی الله علیه و آله است .(571)
هنوز زمان زیادی از خلافت ابوبکر نگذشته بود که وی در حضور مردم اعلام کرد :شما از پیامبر حدیث هایی روایت می کنید و این امر میان شما اختلاف پدید می آورد و آنها که پس از شما می آیند اختلافشان بیشتر می شود .بنابراین از پیامبر هیچ حدیثی روایت نکنید!هر کس از شما پرسشی کرد ،بگویید :قرآن در بین ماست .آنچه قرآن حلال دانسته ،حلال شمرید و آنچه حرام کرده ،حرام بدانید.(572)
پس از این فرمان ،خلیفه خود پانصد حدیث را که بیشتر از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیده و نگاشته بود ،برهم انباشت و همه را سوزاند و آن گاه گفت :حال آسوده خاطر شدم .
571) در حقیقت سیایت عثمان نیز در این زمینه پیرو دو خلیفه قبل بود .از همین رو در آستانه عهده داری خلافت ،در حضور مردم شرط پیشنهادی عبدالرحمن بن عوف را که باید حتما به شیوه دو خلیفه پیشین رفتار کنی ،پذیرفت .
572) تذکرة الحفاظ ،ج 1،ص 2و 3 .
