شخص یهودی خدمت امیر المؤمنین علی - علیه السلام - آمد، و از فضل خاتم الانبیاء - صلی الله علیه و آله - بر سایر انبیاء - علیهم السلام - سؤال نمود، و گفت که حق تعالی ملایکه را به سجده آدم - علیه السلام - امر کرد.
آن حضرت فرمود: افضل از آن را به محمد - صلی الله علیه و آله - کرامت نموده؛ زیرا که خود بر او صلوات فرستاد، و به ملایکه امر فرمود که بر او صلوات فرستند، و عبادت عباد را تا روز قیامت، در صلوات بر آن حضرت قرار داد، و فرمود که: ان الله و ملائکته یصلون علی النبی یا ایها الذین آمنوا صلوا علیه و سلموا تسلیماً و هر که در حال حیات یا بعد از وفات آن حضرت، بر او صلوات فرستد، حق تعالی به هر صلواتی ده صلوات بر آن کس می فرستد، و ده حسنه به او عطا می فرماید.
و هر که بعد از وفات آن جناب، بر او صلوات فرستد، آن حضرت مطلع می شود و بر آن کس صلوات و سلام می فرستد، مثل صلواتی که فرستاده است و حق سبحانه و تعالی، دعای امت او را، در هر چه از پروردگار سؤال نمایند، موقوف می دارد و به اجابت نمی رساند، تا آن که بر آن حضرت صلوات فرستند. و این برزگ تر و عظیم تر است از آن چه به آدم - علیه السلام - عطا فرمود.

نوشتن دیدگاه