طبیعی است که این نوع نگاه به قدرت سیاسی، نه تنها موجب فساد وظلم واستبداد در جامعه نمی شود، بلکه عدالت، امنیت، خدمت به دین ودین داران، تأمین رفاه مردم وحفظ وحدت را به دنبال خواهد داشت. امام المتقین علیه السّلام در جای جای سخنان خود، بر این امور، به عنوان کار ویژه های قدرت سیاسی، در حکومت عدل اسلامی تأکید می فرماید:
اجرای عدالت: اجرای عدالت، که بالاترین ثمره به کارگیری درست قدرت سیاسی است، بیش ترین ثقل کلام حضرت علیه السّلام را به خود اختصاص داده است؛ چون حضرت علیه السّلام در روزگاری به سر می برد که به نام دین وحکومت دینی، وبا استفاده از قدرت سیاسی منبعث از حکومت دینی، ظلم بسیاری بر مردم روا داشته شده بود. لذا هم در بیانات حضرت علیه السّلام در دوران خلافت ابوبکر وعمر وعثمان، تأکید بر عدالت وپرهیز از فساد در قدرت مشهود است(578) وهم در دستور العمل ها وتوصیه های دوران حکومت حضرت علیه السّلام این تأکید به چشم می خورد، که نمونه جامع وکامل آن در فرمان حکومتی حضرت، خطاب به مالک اشتر نخعی آمده است:
ولیکن أحبّ الامور الیک أوسطها فی الحقّ وأعمّها فی العدل وأجمعها لرضی الرّعیّة.(579)
محبوبت ترین امور نزد تو (به عنوان زمامدار اسلامی) باید معتدل ترین آن ها در حق وفراگیرترین آن ها در عدل وجامع ترین آن ها برای رضایت مردم جامعه باشد.
در جای دیگر از همین فرمان، می فرماید که بهترین چشم روشنی زمامدار، برپا شدن دادگری در شهرها وبروز محبت رعیت است:
وانّ أفضل قرّة عین الولاة استقامة العدل فی البلاد، وظهور مودّة الرعیّة.(580)
ودر ادامه می افزاید:
مودت ومحبت رعیت، بروز وظهور نمی کند مگر این که سینه های آنان از هر عقده وناراحتی (ناشی از فساد قدرت در زندگی اجتماعی وسیاسی) سالم مانده باشد.(581)

578) ر. ک: خ 3، 30 و 162.
579) و3- نهج البلاغه، نامه 53.
580)
581) محمد تقی جعفری، حکمت اصول سیاسی اسلام، ص 321.

نوشتن دیدگاه